دولت باید مداخله کند و حضور جدی و قدرتمندی داشته باشد. کوچک شدن دولت هیچ دردی را از ما دوا نخواهد کرد. حاشیه‌نشینان باید مستاجر دولت باشند، این ایده‌ی من است. من متخصص نیستم ولی بنابر تجربه همه باید اجاره نشین دولت بشوند. دولت برای این‌ها دوره‌ای مشخص کند تا از این تسهیلات استفاده بکنند. آپارتمان‌هایی را دولت در اختیار این‌ها قرار بدهد که حداقل زندگی‌شان فراهم باشد.
اینکه شما مسکن ملکی را سوبسید بدهید مسکن اجتماعی نیست. دولت ایران کمتر علاقه‌ای به ورود در این حوزه داشته است، احتمالا برای اینکه مسکن اجتماعی را باید پیوسته مدیریت کرد و این از حوصله مسئولان خارج بوده است
اکثر افرادی که در حاشیه سکنی گزیده‌اند بخاطر این آن محل را انتخاب کردند که پول نداشتند. حاشیه‌نشین‌شدن در ابتدا بخاطر این بر شما وضع شده‌است که محروم اقتصادی هستید. شما وقتی حاشیه‌نشین شوید همه فکر می‌کنند بدبختید! کسی شما را مهم نمی‌داند
معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران: ۱۱۵۳ سکونتگاه غیر رسمی در ۱۱۰ شهر کشور وجود دارد.
این مدل از توسعه همان‌طور که در فرانسه نتایج خوبی هم نداشت، در ایران هم معضلاتی را پدید آورد. اجرای این شکل از توسعه شهری برای کشور ما باعث شد توسعه‌یافتگی بیش از حد شهرهای اولویت‌دار نسبت به حاشیه‌های خود مشکلاتی را بوجود بیاورد.
این جستار با بهره‌گیری از تجربه زیست چندتن از ساکنانی که به موجب افزایش ناگهانی مسکن در طی سال‌های اخیر مجبور به مهاجرت از تهران به مساکن مهر حاشیه شهر شده‌اند صورت‌بندی شده است.
وزارت راه و شهرسازی سال گذشته آمار حاشیه‌نشینان در ایران را ۲۶ میلیون نفر اعلام کرد؛ یعنی از هر چهار ایرانی یک نفر حاشیه‌نشین است.
وزارت راه و شهرسازی با هدف ساماندهی سکونتگاه های غیر رسمی و بافت های نابسامان و امکان برنامه ریزی و تعیین تکلیف مالکیت آنها، پیش نویس لایحه «نحوه واگذاری اراضی واقع در سکونتگاه های غیر رسمی» را جهت سیر مراحل بررسی و تصویب، به دولت ارایه کرده است
براساس مطالعات انجام شده، طی سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵، ۳۰۵ هزار نفر از استان تهران خارج و در همین بازه زمانی ۷۷۰ هزار مهاجر به تهران وارد شده‌اند که به گفته یک جمعیت‌شناس باتوجه به اینکه جمعیت کشور طی سال‌های گذشته افزایش یافته، بالطبع تعداد مهاجرین به دلیل تورم، محدودیت افزایش زمین‌های کشاورزی و اشباع این بخش و بالا رفتن نرخ بیکاری، افزایش یافته و عمدتا مهاجرت ناشی از فقر و فلاکت زیاد شده است.
افزایش قیمت خرید و فروش مسکن، مهاجرت و بهره‌مندی از امکانات سبب گسترش پدیده حاشیه‌نشینی شده است؛ اما تجانس فرهنگی در مناطق حاشیه‌نشین یکی از اصلی‌ترین دلایل افزایش آسیب‌های اجتماعی است.
