اگر پارک مناسبی برای زندگی پیدا کردید به ما اطلاع بدهید
راهنمای پیدا کردن سرپناه برای افرادی که امکان اجاره خانه مناسب را از دست داده‌اند.
نسیم آنلاین؛ محمد غفاری: همه‌ی آدم‌ها که مثل هم نیستند. اصلا شبیه همه بودن چیز زیاد مطلوبی نیست. شما می‌توانید کارهایی کنید تا از این شبیه بودن به شدت خارج شوید. برای مثال شما اگر در پارک بخوابید خیلی با مردم عادی فرق خواهید کرد. در شهرهای زیادی در دنیا با آدم‌هایی مواجه می‌شوید که پارک را برای زندگی انتخاب کرده‌اند. «وجود پارک‌های فراوان در توکیو و امکانات مناسب آن‌ها، این امکان را برای مردم فراهم آورد تا به‌جای زندگی در حلبی‌آبادهای خارج از شهر، به اسکان دائمی در پارک‌ها روی بیاورند. شهرداری برای مقابله با این امر، عرضه‌ی خدمات رفاهی را منوط به داشتن آدرس کرد و خدماتی مانند حق رأی، بیمه‌ی سلامت، امکان داشتن گواهی‌نامه، پاسپورت وغیره از افراد حاشیه‌نشین سلب شد. این موضوع سبب شد تا این قشر از جامعه بیش از گذشته دچار طرد اجتماعی و محرومیت شوند. این جنبش با اعتراض فردی به شهرداری شروع شد که برای دریافت خدمات اجتماعی، فرم‌های شهرداری را با آدرس یک پارک تحویل داده بود».
پارک از چند جهت برای شما از خانه مناسب‌تر است؛ اولا از این جهت که وسایل رفاهی و عمومی رایگان در اختیارتان قرار داده می‌شود. ثانیا با اینکه هر لحظه در معرض خطرات بسیاری هستید و حتی از سرما و گرما هم مصون نیستید ولی حداقل دیگر نگران قبض آب و برق نیستند. ثالثا دزدان و خفت‌گیران دیگر خطر خاصی برای شما ایجاد نمی‌کنند زیرا زندگی در پارک باعث می‌شود با دزدان، معتادان، ورشکسته‌های بزرگ و خلاصه همه آدم‌هایی که ممکن بود در صورت عدم آشنایی با آن‌ها به شما آسیب بزنند، همسایه و دوست باشید. رابعا شما حتما با این خبر که در تهران شاید بتوانید بعد از 109 سال صاحب خانه شوید مواجه شده‌اید. پس رویاپردازی را کنار بگذارید و دنبال یک پارک مناسب بگردید. فکر می‌کنید قرار نیست از پارک به عنوان یک محل سکونت دفاع کنم؟ اشتباه می‌کنید. اصلا چرا که نه؟ وقتی توانایی این را نداشته باشیم که منزلی برای خود داشته باشیم و مثل باقی افراد بنی بشر زیر سقف زندگی کنم همان پارک بهتر است. خلاصه مطلب؛ وقتی شما نتوانید مسکنی در نزدیکی محل کار خود یا در منطقه‌ای مناسب از شهر خریداری کنید مجبور به چند کار خواهید شد:
- اجاره کردن یک منزل مسکونی که در وضعیت کنونی مثل خرید خانه دور و بعید بنظر می‌رسد و از توان بخش زیادی از مردم خارج است. اجاره کردن خانه در برخی مناطق خاص از شهر هم بدلیل معضلات فرهنگی مسائلی را در پی خواهد داشت.
- حرکت به خارج از شهر و حاشیه‌نشین‌شدن که مشکلات تردد، امکانات اولیه و برخی مسائل دیگر برای شما می‌سازد. در این خصوص می‌توانید گزارش «پیامبران شهر نشین و شبان حاشیه‌نشین» را در نسیم‌آنلاین مطالعه کنید.
- اگر با خرج کردن تمام درآمد خود نتوانستید حتی در خارج از شهر هم مسکنی تهیه کنید سراغ متن خوبی آمده‌اید. شما می‌توانید در خودروی خود زندگی کنید. خودرو حداقل سقفی دارد. سرما و گرما را هم معمولا موثر دفع می‌کند. شاید خیلی جادار نباشد اما شما در برابر مجرمان امنیت حداقلی دارید. وسایل اندک شما هم تا حدودی در امان خواهند بود.
- مورد آخر شاخه‌های فرعی زیادی دارد. شما طبق صبحت‌هایی که کردیم می‌توانید در پارک بخوابید. پارک گزینه اصلی است. حلبی‌آباد، قبر، لوله‌های بزرگ آب و زیرپل از دیگر سکونت‌گاه‌های ممکنی هستند که می‌توانند انتخاب شما باشند.
شما در چهار مورد بالا که ذکر شد می‌توانید بدون هیچ اطمینانی از وضعیت خانواده و اموال و آینده خود به زندگی بپردازید و دل شادی داشته باشید. امنیت جانی و مالی، شانیت اجتماعی، وضعیت اخلاقی، میزان آموزش و انواع و اقسام سرمایه‌ای که به‌دست نمی‌آورید هیچ اهمیتی ندارند. شما تنها باید به ساده زندگی کردن فکر کنید. اصلا فرض کنید روح دیوُژِن که فیلسوفی بزرگ بود در شما تجلی پیدا کرده است. اصلا همه افراد دانا و همه‌چیزدان هم همین‌طور بودند. پس توجه کنید که در ابتدا برای زنده بودن خود، خدا را شاکر باشید و ملتفت باشید انسان‌هایی هستند که وضع بدتری از شما دارند!
وقتی شما نتوانید برای خود خانه‌‌ای تهیه کنید نمی‌توانید برای آینده خود برنامه داشته باشید و به تشکیل خانواده و رشد اقتصادی و اجتماعی فکر کنید. حتما توانایی در تهیه مسکن از حاشیه‌نشینی یا اجاره‌نشینی بهتر خواهد بود. وقتی توانمایی این کار را ندارید اجاره‌نشین می‌شود. در صورت اجاره کردن خانه شما همیشه نگران هزینه مسکن در آینده خواهید بود و احتمالا همه پول خود را در این راه صرف خواهید کرد. در مرحله بعدی حاشیه‌نشین‌شدن هم معضلاتی دارد و شما باید هر روز مسافت زیادی طی کنید تا به محل کار خود برسید.
نگاه کردن به آمار باعث می‌شود به بند اول بیشتر توجه کنید. قیمت مسکن در اسفند در قیاس با دی ماه سال گذشته، حدود 40 درصد رشد داشته است. وضعیت بازار اجاره نیز وخیم است و با رشد ۳۹.۴ درصدی رو به رو شده است. خانواده‌های بسیاری که تا یک سال پیش جزو طبقات متوسط جامعه بودند، با این وضعیت رشد هزینه‌های مسکن، به طبقات ضعیف جامعه تبدیل شده‌اند. با افزایش تورم در این بازار، مردم مجبور می‌شوند بخش زیادی از درآمد خود را صرف هزینه‌های مسکن کنند. وقتی سهم مسکن در سبد خانوار شهری از 32.9 درصد در سال 1391 به 36 درصد در پایان سال 1400 افزایش یافته، بهتر است به همان پارک فکر کنید. این آمار در مورد دهک‌های اول جامعه فاجعه‌بارتر است. سهم مسکن در سبد خانواده‌های کم‌درآمد حدود ۶۰ الی ۷۰ درصد است. جعفر شربیانی عضو هیئت رئیسه شورای اسلامی شهر تهران در مصاحبه با تسنیم گفته بود از سال ۱۳۷۱ تا ۱۴۰۰ سهم مسکن در سبد هزینه خانوار از ۳۳.۵ درصد به ۶۰ درصد رسیده است. این درحالی است که در سال 1401 هم این رقم در حال افزایش بوده و در 1402 هم به رشد صعودی خود ادامه می‌دهد.
طبق گزارش سایت مرکز آمار ایران در نیمه اول سال 99 حدود دو سوم سبد هزینه ای خانوار به اجاره بهای مسکن، خوراک و پوشاک اختصاص می‌یافت. حالا سه سال از سال 99 می‌گذرد. اگر بخواهیم پوشاک، مسکن و خوراک را جزو نیازهای اساسی بدانیم، ما تقریبا 66 درصد درآمد و سرمایه خود را خرج می‌کنیم تا تنها زنده بمانیم. البته اگر بخواهیم در مورد وضعیت گروه کم‌درآمد صحبت کنیم وضع وخیم‌تری وجود دارد. 60 تا 70 درصد هزینه‌های این دهک خرج اجاره مسکن می‌شود و طبیعتا با اضافه شدن پوشاک و خوراک چیزی برای خرج کردن در حوزه‌های دیگر وجود نخواهد داشت. اگر مشکلی برای فردی در دهک فرودست بوجود بیاید و محبور به هزینه کردن برای درمان خود یا خانواده خود شود باید از هزینه‌های ضروری خود بزند.
دیگران که دهک‌های پردرآمد یا متوسط هستند هم 30 درصد از درآمد خود را به بهداشت، آموزش، تفریح و باقی موارد اختصاص می‌دهند. زندگی در شرایطی که نتوانیم مسکن و خوراک و پوشاک خود را تهیه کنیم خیلی زندگی نخواهد بود.
وقتی شما نتوانید برای بهداشت و آموزش خود برنامه‌ای داشته باشید کشور حتما دچار مسائلی خواهد شد. گسترش بیماری‌ها، افزایش نرخ بی‌خانمان‌ها و رشد درصد افرادی که تحصیل نمی‌کنند یکی از عواقب اولیه این وضعیت است. زندگی کردن حداقلی و مشغول خورد و خواب بودن باعث می‌شود علاوه بر تنگ شدن میدان برای ساکنین این کشور ما با کمبود نیروی متخصص مواجه شویم. محدود شدن کسانی که بتواند تحصیل کنید باعث خواهد علاوه بر بسته شدن راه تحرک اجتماعی، استعدادهای زیادی نیز از دست برود.
در کشورهای مختلفی مثل آمریکا، ژاپن، برزیل، هند و ... شاهد سخت شدن اوضاع اجاره‌نشینی و تهیه مسکن بوده‌ایم. سخت شدن اوضاع در حوزه مسکن به جنبش‌هایی در برخی کشورها منجر شد. وقتی کار به شورش کشیده می‌شود دولت باید بتواند راهکارهایی ارائه بدهد. در شرایط بحرانی مسکن که کشور ما هم قطعا در آن قرار دارد، دولت مجبور به مداخله خواهد شد. اینکه چه راهکارهایی برای این مسئله وجود دارد از حوصله متن خارج است، چیزی که مشخص است این است که عملکرد دولت اگر به سمت حمایت از افرادی که شرایط سختی در تامین مسکن دارند نرود اوضاع سخت‌تر می‌شود. به هر شکل و به هر وسیله‌ای شما باید برنامه‌ای برای مسکن کشور داشته باشید تا مردم مجبور به زدن از تفریح و آموزش و سلامت خود نشوند. برنامه کنونی کشور اما انگار همین تشویق مردم به زندگی در پارک است.
