پیروز و محسن درپی جسارت
اظهار نظر رییس شورای شهر تهران در برنامه تلویزیونی پرونده ویژه که درباره جسور نبودن شهردار فعلی تهران گفته شده بود، واکنش آقای پیروز حناچی را به دنبال داشت. شهردار تهران که این حرف رییس شورای شهر به مذاقش خوش نیامده بود، در ارگان رسمی شهرداری تهران مقاله‌ای چاپ کرد تا پاسخ آقای محسن هاشمی را داده باشد اما همین مطلب نیز سرشار از وعده‌هایی بود که شهروندان کمترین امیدی به اجرایی شدن آنها ندارند.
رویکرد مدیریت شهری تهران در دو سال اخیر اگرچه در ظاهر همیشه با همراهی و روند واحد اصلاح‌طلبی همراه بوده است اما در خفا نیز پشت پرده‌هایی سرشار از اختلاف نظر و دیدگاه داشته است. اصلاح‌طلبان که از شهریور سال 96 سکان اداره پایتخت را در اختیار دارند در این مدت سه شهردار و سه سرپرست انتخاب کرده‌اند. آخرین این شهرداران، آقای پیروز حناچی است که از آذر سال قبل شهردار تهران شده است.
حناچی، سال‌ها در کسوت استادی دانشگاه و نیز معاونت وزیر راه و شهرسازی نقش یک اپوزیسیون مدیریت شهری را برعهده داشته است و تئوری‌های تدریسی در دانشگاه و پشت میز معاونت را برای اداره یک کلان‌شهر چند میلیون نفری پیچیده اما از سال گذشته که وارد حوزه اجرایی شده، شاهد دشواری‌های اداره یک پایتخت بوده است. هنوز بارش برف در آبان‌ماه از ذهن شهروندان بیرون نشده است؛ همان روزی که منجر به شکل‌گیری ترافیکی عجیب در شمال تهران شد چراکه در شهرداری هنوز پیمانکار مناسبی برای برف‌روبی معابر شهر در روزهای زمستانی مشخص نشده بود. اما حمل‌و‌نقل عمومی در دو سال اخیر به معضلی بسیار بزرگ در تهران تبدیل شده است.
در طول سال‌های 84 تا 96 حوزه اتوبوسرانی و شبکه متروی تهران شاهد تحولی عظیم بود. اتوبوس‌های قرمز رنگ مدرن در خطوط بیآرتی به کار گرفته شدند و مدام در ایستگاه‌های جدید مترو به روی مردم گشوده شد. اما همین موضوع نکته مهمی بود که در یک برنامه تلویزیونی مورد اشاره آقای محسن هاشمی‌رفسنجانی قرار گرفت و سپس واکنش پیروز حناچی را به دنبال داشت.
درگیری‌های پشت پرده
بعد از اظهارات آقای محمدجواد حق‌شناس خطاب به آقای حناچی که بهمن سال گذشته انجام شد و نامه رییس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر خطاب به شهردار بابت انتصابات وی مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت، پاسخ حناچی به هاشمی را باید دومین تقابل جدی مدیران ارشد شهر در دو سال اخیر دانست.
آقای محسن هاشمی که خود سال‌ها در دوره مدیریت جهادی شهر تهران عهده‌دار ساخت متروی پایتخت بوده است، در برنامه تلویزیونی هفته گذشته به توسعه حمل‌و‌نقل عمومی تهران اشاره کرد و گفت: اصولا جسارت در مدیریت بسیار مهم است و مدیریت که بترسد از اینکه کاری انجام بدهد یا دستگاه‌های نظارتی اذیتش کنند و کاری که معتقد است انجام بدهد، ندهد، خوب نیست. وی همچنین درباره حناچی اظهار نظر کرد و گفت: وی بیش از اندازه می‌ترسد؛ اما بخش مهم دیگری از سخنان رییس شورای شهر تهران آنجا بود که گفت اتوبوس‌های بیآرتی زمانی که وارد پایتخت شد، دیزلی آمد. در حالی که قانون هوای پاک این اجازه را نمی‌داد ولی آقای قالیباف جسارت داشت و آنها را وارد کرد. این سخنان اما بلافاصله با واکنش شهردار تهران که خود منتخب شورای شهر به ریاست محسن هاشمی است، مواجه شد.
پاسخ به انتقادات مواردی که آقای محسن هاشمی درباره کیفیت اتوبوس‌های دیزلی برای خطوط بیآرتی مطرح کرده، دارای پاسخ‌های روشنی است. نخست اینکه اتوبوس‌های خریداری‌شده برای خطوط بیآرتی اگرچه ساخت چین بودند اما از موتور و جعبه‌دنده یک شرکت معروف آلمانی بهره می‌برند.
این در حالی است که همان اتوبوس‌ها از ابتدای ورود به کشور دارای فیلتر جاذب دوده بودند که البته تمام خودروهای دیزلی مدرن دنیا نیز با همین شرایط به کار گرفته می‌شوند. همچنین قانون مورد اشاره رییس شورای شهر درباره قانون هوای پاک موردی است که در سال 96 تصویب شده و اتوبوس‌های بیآرتی از سال 88 در تهران به کار گرفته شدند.
اما این موضوع کاملا تخصصی و کارشناسی در پاسخ شهردار تهران به رییس شورای شهر هم نادیده گرفته شد. آقای پیروز حناچی در یادداشتی که دیروز منتشر کرد، آورده است: «آن اتوبوس‌ها زمانی خریداری شدند که میزان ذرات معلق با پی‌ام 2.5 گازوئیل مصرفی بالغ بر 12000 بود که این یعنی سطح جبران‌ناپذیری از آلایندگی. البته بعدها وزیر محترم نفت در دوره نخست ریاست‌جمهوری روحانی میزان ذرات معلق گازوئیل را تا حدود 2000 پایین آوردند(که باوجود همه زحمات هنوز هم با میزان 3.5 درصد گوگرد بالاتر از استاندارد جهانی است)، اما اقدام به خرید و به‌کارگیری اتوبوس‌ها در زمان یادشده به‌طور واضح و مشخص خلاف قانون بود.»
او در ادامه به مساله جسارت و جسور‌بودن که آقای محسن هاشمی به آن پرداخته بود، اشاره کرد و نوشت: «حال اگر قرار باشد اصرار عده‌ای از تصمیم‌گیران بر این بی‌قانونی فاحش را «جسارت» بدانیم، من نیز می‌پذیرم که فردی «جسور» نیستم.» شهردار تهران در ادامه نوشته خود در حالی بر اجرای قانون و تعهد به پیروی از آن تاکید کرده که نگفته است به‌عنوان یکی از اعضای حاضر در هیات دولت چه تلاشی برای بهبود عملیاتی وضعیت حمل‌و‌نقل عمومی در تهران و حتی دیگر کلانشهرها کرده است.
شهردار تهران همچنین برای جبران ضربه‌ای که از سوی رییس شورای شهر دریافت کرد، فهرستی از وعده‌های جدید دولت را ارائه کرد و نوشت: «چهارشنبه گذشته با همکاری وزیر محترم کشور و شورای مقابله با تحریم، صورتجلسه‌ای را به دولت ارائه دادیم که برمبنای آن واردات 1000 دستگاه اتوبوس گازی یا برقی به‌صورت کاملا آماده ممکن شود. از سوی دیگر، اعتباری با کمک دولت محترم از محل تبصره 18 بودجه 98 در نظر گرفته شده است تا صرف بازسازی 1000 دستگاه اتوبوس فرسوده ناوگان عمومی اتوبوسرانی شهر تهران با مالکیت اشخاص حقیقی و حقوقی شود.» تولید داخلی سه هزار دستگاه اتوبوس که 1500 دستگاه آن برای تهران خواهد بود نیز مورد دیگری بود که حناچی درباره آن نوشت و تاکید کرد این موضوع در جلسه با حضور معاون اول رییس‌جمهور تضمین شده است. نوسازی 40 هزار دستگاه موتورسیکلت فرسوده کاربراتوری و جایگزینی آنها با موتورهای انژکتوری و حتی راه‌اندازی قطار سبک شهری یا همان تراموا وعده دیگری بود که حناچی از آنها سخن گفت.
حناچی درباره ساختمان‌های منطقه 22 تهران هم نوشته است که سدی در برابر باد شده‌اند. این در حالی است که چند روز قبل آقای شهیدزاده، مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوا در تلویزیون گفته بود برج‌های غرب تهران در وزش کلی باد در تهران تأثیری ندارند.
وعده یک‌ساله خرید 600 واگن مترو
وضعیت فعلی تهران از بابت آلودگی هوا و کمبودهای به‌وجودآمده در عرصه حمل‌و‌نقل عمومی اموری عیان برای شهروندان است و کسی نمی‌تواند آنها را کتمان کند. آقای پیروز حناچی، شهردار تهران هم از انتقاد آقای محسن هاشمی چنان به تنگ آمده که پاسخی مفصل بر چند اظهار نظر کوتاه نوشته است؛ اما در برابر این رفتارها مردم از یاد نمی‌برند که وقتی از شهردار درباره وضعیت آلودگی هوای تهران سوال شد، او به این جمله اکتفا کرد: «البته اگر باد بوزد، اوضاع خوب می‌شود و مشکلات برطرف می‌شود.» البته حالا افکار عمومی از آقای حناچی انتظار دارد تا درباره وضعیت واردات 600 واگن مترو که 18 دی سال 97 و در یک سه‌شنبه بدون خودرو به رسانه‌ها اعلام کرده بود، گزارش دهد و بگوید که کار واردات و تولید این واگن‌ها به کجا رسیده است.
«روزنامه صبح نو»
