آمریکا جولانی را قربانی خواهد کرد؛ واشنگتن شریک نمیخواهد، ابزار میخواهد
یک کارشناس مسائل غرب آسیا با اشاره به سفر اخیر «ابومحمد جولانی (احمد الشرع)» به آمریکا میگوید این دیدار نشانهای از رویکرد ابزاری واشنگتن است و بعید نیست آمریکاییها پس از بهرهبرداری کوتاهمدت، جولانی را قربانی کنند؛ او همچنین از «استقبال سرد» دونالد ترامپ از این چهره سیاسی-نظامی یاد کرد.
نسیمآنلاین: بر اساس تحلیل برخی از ناظران و کارشناسان منطقه، سفر اخیر ابومحمد جولانی—شناختهشده با نام احمد الشرع—به واشنگتن بیش از آنکه حامل پیام سیاسیِ مستقل باشد، نشاندهنده راهبردی هشداردهنده از سوی آمریکا است که از رهبران منطقهای بهعنوان ابزارهای موقتی برای پیشبرد اهداف کوتاهمدت خود استفاده میکند.
حسن هانیزاده، کارشناس مسائل غرب آسیا، در گفتوگو با ایسنا با اشاره به این دیدار گفت: «ترامپ نسبت به جولانی استقبال سردی نشان داد و این خود نشان میدهد آمریکاییها در تردیدند که آیا او به تعهدات احتمالی پایبند خواهد ماند یا نه.» هانیزاده افزود که جولانی پیشتر تحت تعقیب آمریکا بوده و حتی برای او جایزه تعیین شده بود، اما ظرف ماهها و سالهای اخیر و با همراهی برخی بازیگران غربی و منطقهای، به چهرهای تأثیرگذار در سوریه تبدیل شده است.
این کارشناس تأکید کرد که واشنگتن تلاش دارد از موقعیت فعلی جولانی برای اهدافی چون مقابله با حزبالله و جریان مقاومت در منطقه بهرهبرداری کند. او توضیح داد: «آنچه از صحبتها برمیآید این است که جولانی احتمالاً به آمریکاییها تعهداتی داده —از جمله همکاری علیه جریانهای مقاومت— اما تردید مقامات آمریکایی درباره وفای به عهد او پابرجاست؛ از این رو احتمال دارد در پایان فرآیند، او فدای منافع کوتاهمدت برخی بازیگران شود.»
هانیزاده همچنین اشاره کرد که پوشش رسانهای این سفر در آمریکا محدود بوده و از منظر دستگاه دیپلماتیک کاخ سفید، این دیدار اهمیت اندکی داشته است؛ نشانهای از این که واشنگتن آن را ملاقات یک شریک استراتژیک بلندمدت نمیداند. بهگفته او، سیاست «تطبیق منافع» موجب شده که بازیگرانی که زمانی در فهرست مطلوبیتِ منفی قرار داشتند، اکنون بهعنوان وجوه عملیاتی سیاستهای منطقهای غرب بهکار گرفته شوند.
تحلیلگران میگویند این الگوی رفتار—پشتیبانی موقتی، بهرهبرداری و در صورت لزوم حذف یا کنار گذاشتن—نمونهای از رویکردی است که واشنگتن در مواجهه با برخی بازیگران منطقهای در پیش گرفته است. پیامد این سیاست میتواند افزایش بیثباتی محلی و بیاعتمادی میان بازیگران داخلی سوریه و همپیمانان خارجی باشد.
