بلاروس؛ تنها دیکتاتوری که مورد اعتراض هیچ کشوری نیست

گروه بین الملل «نسیم» - نشریه کنگره موسوم به "هیل" در تحلیلی از پیامدهای انتخابات بلاروس نوشت:‌

پیروزی "الکساندر لوکاشنکو" که به آخرین "دیکتاتور اروپایی" معروف است، در انتخابات مجدد یکشنبه بلاروس با کسب 83 درصد آرا اصلا جای تعجب ندارد. لوکاشنکو از زمان آغاز حکومت خود در سال 1994 ، دو دهه اخیر را با انجام اعمالی مانند دستگیری مخالفان سیاسی و حبس کاندیداهای ریاست جمهوری انتخابات 2010، به سرکوب مخالفان خود پرداخته است. احتمالا دوره 5 ساله بعدی لوکاشنکو برای این کشور طبق روال گذشته طی خواهد شد: ائتلاف سیاسی و اقتصادی نزدیکتر با روسیه و رابطه نه چندان عمیق با اتحادیه اروپا . تنها نکته عجیب در پیروزی لوکاشنکو در این است که انتقادات کمتری از سوی کشورهای اروپایی نسبت به این انتخابات وارد شده است، و علی‌رغم وجود برخی از اعتراض ها، به نظر می‌رسد وضعیت این انتخابات نسبت به سال‌های گذشته بهبود پیدا کرده است.

به کاندیداهای گروه‌های مخالف اجازه تشکیل ستاد انتخاباتی داده شده و برخی از زندانیان سیاسی آزاد شدند. در نتیجه، اتحادیه اروپا با تعلیق موقت تحریم‌ها علیه رژیم لوکاشنکو، به مینسک فضای بیش تری برای مانور دادن بر روابط با روسیه و احتمالا تعمیق رابطه با اروپا داده است .

به هر حال، هنوز مشخص نیست که آیا این انتخابات می‌تواند شروعی برای بهبود روابط بلاروس اتحادیه اروپا باشد یا خیر. لوکاشنکو قطعا از این انتخابات به عنوان نشانه پیشرفت دموکراسی در بلاروس استفاده خواهد کرد تا خود را در نظر اتحادیه اروپا محبوب جلوه دهد و همچنان به کار تشدید تنش میان اتحادیه اروپا و روسیه ادامه خواهد داد تا از هر دو طرف امتیاز بگیرد .

نهایتا، رژیم لوکاشنکو کاملا وابسته به منابع انرژی ارزان روسیه است، و هرچند که ممکن است روابط اقتصادی نزدیکتر با اتحادیه اروپا به نفع بلاروس باشد، اما مینسک همچنان به روابط حسنه با روسیه ادامه خواهد داد. اگر اتفاقات غیر منتظره ای که منجر به ایجاد چالش در رهبری لوکاشنکو و یا تمامیت ارضی کشور بشود رخ ندهد، اتحاد مینسک مسکو همچنان مستحکم باقی خواهد ماند .

به طور کلی، تا زمانی که بلاروس تحت حاکمیت لوکاشنکو است، ایجاد تغییرات بنیادی در آن بعید به نظر می‌رسد. این کشور از سال 1990 درزمینه سیاست‌های خارجی و داخلی همچنان در وضعیت ثابتی باقی مانده است. با توجه به وضعیت مهم استراتژیک بلاروس خروج این کشور از حیطه نفوذ روسیه محال به نظر می‌رسد. موقعیت ژئوپلتیکی بلاروس مانند اوکراین، از روسیه در برابر اروپای غربی محافظت می‌کند و در عین حال به عنوان مجرایی برای رسیدن به ایالت کالینینگراد در در دریای بالتیک می‌باشد. شاید علت اصلی اینکه بلاروس برخلاف اوکراین، مولداوی و گرجستان تاکنون خطری از جانب روسیه نسبت به تمامیت ارضی خود احساس نکرده است، اعتماد موسکو نسبت به وفاداری مینسک باشد .

پنج سال آینده احتمالا همکاری‌ها و ائتلاف‌ها اقتصادی و حتی سیاسی بیشتری را بین روسیه و بلاروس به همراه خواهد داشت. به منظور اجتناب از انتقال گاز از طریق اوکراین، روسیه پیشنهاد افزایش انتقال گاز به اروپا از طریق خط انتقال یامال اروپای شماره । و همچنین توسعه خط انتقال یامال اروپا شماره - ॥ را داده است. این پیشنهاد همزمان با ساخت یک مرکز فرماندهی 250 میلیون دلاری توسط یک شرکت انرژی روسی با نام گازپروم می‌باشد. این مرکز قصد ساخت یک نیروگاه هسته ای با سرمایه گذاری روسیه دارد، هر دوی این پروژه‌ها در سال 2018 تکمیل خواهند شد. درحال حاضر اکثر زیربناهای گازی بلاروسی، از جمله سیستم خط لوله یامال، اپراتور گاز طبیعی ملی و سیستم‌های ذخیره گاز زیرزمینی متعلق به شرکت گازپروم می‌باشد. مهم تر از همه اینکه، بحث هایی در مورد ساخت یک پایگاه هوایی روسی جدید در بلاروس وجود دارد .

احتمالا مهم ترین اتفاق یک اتحاد محتمل میان روسیه و بلاروس می‌باشد. لوکاشنکو خود پیشنهاد ایجاد (ایالت متحد) را در اواخر دهه 90 ، پس از پایان یافتن دوره ریاست جمهوری بوریس یلتسین (رئیس جمهوری پیشین روسیه) با هدف رسیدن به ریاست یا نایب رئیسی کنفدراسیون ارائه کرد. هنگامیکه ولادیمیر پوتین در فهرست کاندیداهای ریاست جمهوری روسیه قرار گرفت، لوکاشنکو نظرش را عوض کرد؛ به هرحال، این احتمال وجود دارد که ایده تشکیل اتحاد دوباره احیا شود .

فرضیه‌های زیادی در مورد آینده رهبری بلاروس وجود دارد. رئیس جمهور بلاروس 61 ساله است و بیش از 20 سال است که بر این کشور حکومت می‌کند. با این وجود، در مقایسه با کشورهای پساشوروی، سن او و مدت زمان حکومت او بسیار کمتر از رئیس جمهورهای آسیای میانه می‌باشد. لوکاشنکو سه پسر دارد وطبق گفته رسانه‌های بلاروسی که احتمال ایجاد خاندان سلطنتی را می‌دهند، کوچکترین پسر او برای جانشینی وی در نظر گرفته شده است. به هر حال لوکاسنکو به این زودی‌ها قصد بازنشسته شدن ندارد. اینکه آیا یک دودمان سلطنتی در مینسک همانند کره شمالی شکل خواهد گرفت یا نه جای بحث و گفتگو دارد، زیرا بلاروس نسبت به (پادشاهی منزوی) کره شمالی روابط گسترده تری با جهان خارج دارد. علاوه برآن، از آنجا که صادرات گازی روسیه به اروپا از طریق بلاروس انجام می‌شود، عوامل خارجی علاقمند به آینده این کشور هم می‌توانند رویه سلطنتی را تغییر دهند. یک انتخابات ریاست جمهوری دیگر و یک پیروزی دیگر برای لوکاشنکو وضعیت فعلی بلاروس را بیش از پیش تثبیت کرده است. تعلیق تحریم‌ها توسط اتحادیه اروپا در نتیجه تغییرات اساسی در سیستم سیاسی بلاروس انجام نگرفته، بلکه پس از آنکه لوکاشنکو همه استراتژی‌های هوشمندانه خود را به کار برده است تحریم‌ها تعلیق شده اند، چرا که او ظاهرا با اروپا مذاکره می‌کند درحالیکه همچنان به تعهدات خود نسبت روسیه پایدار مانده است .