فرانسه، آلمان و نروژ در تجهیز و ساخت تسلیحات هسته‌ای اسرائیل نقش داشته‌اند
روزنامه "دی ولت" می‌نویسد: آلمان غربی در دهه ۶۰ میلادی به برنامه هسته‌ای اسرائیل کمک مالی کرده بود/ فرانسه در ساخت راکتور آب سنگین اسرائیل سرمایه‌گذاری کرد و نروژ ۲۰ تن آب سنگین در اختیار اسرائیل قرار داد
به گزارش «نسیم»، "دی ولت"، که روزنامه محافظه‌کار آلمانی است، در گزارشی نوشت: جمهوری فدرال آلمان یا آلمان غربی در دهه 1960 به برنامه هسته‌ای اسرائیل کمک و مساعدت مالی کرده بود .
آلمان غربی در سال ۱۹۶۱ با اعطای ۵۰۰ میلیون دلاری به اسرائیل در قالب یک وام ده ساله موافقت کرد. گرچه گفته می‌شد هدف اصلی از اعطای این وام کمک به توسعه صحرای نقب، محل استقرار رآکتور هسته‌ای دیمونای اسرائیل بوده است، گمانه‌زنی‌ها حاکی از آن است که این اقدام با هدف حمایت مالی از برنامه تسلیحات هسته‌ای اسرائیل انجام شده است.
بنا بر گزارش‌ها این توافق در نشستی با حضور "دیوید بن گورین" نخست‌وزیر وقت اسرائیل و "کنراد آدناور" صدر اعظم آن زمان آلمان در سال ۱۹۶۰ در هتل "والدورف استوریای" نیویورک صورت گرفت.
"فرانس جوزف استراس" وزیر دفاع سابق آلمان غربی پیش‌تر مدعی شده بود "گورین و آدناور" سال ۱۹۶۱ در نشستی در پاریس درباره برنامه تسلیحات هسته‌ای اسرائیل گفتگو کردند.
این اقدام پنهانی با دور زدن کابینه اسرائیل و پارلمان آلمان انجام شد و کمک مالی آلمان از طریق بانک متعلق به دولت آلمان غربی انتقال داده شد.
روزنامه دی ولت این گزارش را پس از آن منتشر کرد که شیمون پرز رئیس سابق اسرائیل که ریاست برنامه هسته‌ای این رژیم را در زمان آغاز آن در دهه ۱۹۵۰ بر عهده داشت حمایت مالی آلمان را از برنامه هسته‌ای اسرائیل تکذیب کرد.
این روزنامه در رد اظهارات شیمون پرز نوشته است که پنهان کاری، بخشی از همکاری آلمان و اسرائیل در زمینه تسلیحات هسته‌ای است.
اسرائیل نخستین بار احداث رآکتور هسته‌ای را در صحرای "نقب" نزدیک شهر موسم به دیمونا در دهه ۱۹۵۰ آغاز کرد.
آمریکا سال ۱۹۶۰ از وجود این راکتوری پرده برداشت و این در حالی بود که واشنگتن از مدت‌ها پیش از این مسئله اطلاع داشت.
به دنبال چنین خبری، بن گورین اعلام کرد این راکتور تنها برای اهداف غیرنظامی احداث شده است حال آنکه جامعه بین الملل به سختی می‌تواند باور کند این اظهارات واقعیت داشته باشد.
شیمون پرز اعلام کرد۴۰ میلیون دلار از بودجه اسرائیل صرف هزینه‌های مربوط به راکتور دیمونا می‌شود اما این تنها نیمی از مبلغ مورد نیاز برای اتمام این پروژه است.
اظهارات پرز موجب شد سوالاتی در این باره مطرح شود که نیم دیگر این مبلغ از کجا تامین خواهد شد. اظهارات پرز تنها اظهاراتی است که نشان داد کشورهای کمک کننده بین المللی در تامین بودجه این برنامه نقش داشتند اگرچه مشخص شده است برخی شهروندان آمریکایی نیز از این برنامه حمایت مالی کرده‌اند.
سوء ظن‌ها درباره نقش آلمان غربی در حمایت مالی از راکتور دیمونا نخستین بار هنگامی به وجود آمد که بن گورین در گفتگو با یک روزنامه اسرائیلی اعلام کرد رویارویی با دولت "آدناور"، توسعه بازدارندگی هسته‌ای اسرائیل را مختل خواهد کرد.
با این حال هر اندازه که آلمان غربی در دستیابی اسرائیل به تسلیحات هسته‌ای نقش داشته باشد، نمی‌توان انکار کرد که فرانسه بزرگ‌ترین نقش را در این زمینه ایفا کرد.
به دنبال بحران کانال سوئز، شیمون پرز و نمایندگانی از فرانسه در سال ۱۹۵۷ سه قرارداد محرمانه امضاء کردند که بر اساس آن فرانسه می‌توانست یک راکتور آب سنگین ۲۴ مگاواتی را در اسرائیل احداث و با تحویل ۳۸۵ تن اورانیوم طبیعی به اسرائیل، در زمینه تولید و تحقیق درباره تسلیحات هسته‌ای همکاری و از احداث تاسیسات فرآوری برای استخراج پلوتونیوم حمایت کند.
این در حالی است که نروژ نیز ۲۰ تن آب سنگین در اختیار اسرائیل قرار داده که توسط انگلیس تحویل این رژیم شده است.
