نشان کودکان کار و خیابان هم رونمایی می‌شود؟
نشان مسئولیت اجتماعی هم رونمایی شد و این خود آغاز امید و حرکت‌هایی جدی برای تحقق آینده‌ای روشن است آینده‌ای با توجه به تمام ابعاد مسئولیت اجتماعی از افراد و گروه‌ها و اثر گذاری بر محیط زیست و صیانت از آن اما همچنان کودکان کار و خیابان در خیابان‌ها هستند و در کارگاه‌ها و شب‌ها خسته به منزل می‌روند.
گروه جامعه «نسیم آنلاین»-اکرم سادات حسینی: شب گذشته در مراسم هم اندیشی مسئولیت اجتماعی برای پوشش خبری مراسم حضور داشتم، در انتهای مراسم از تمبر یادبود و اختصاصی شهید فیاض بخش رونمایی شد؛ خبرنگار صدا و سیما که سوال‌هایش را پرسید فرصت نشد من هم سوال بپرسم! البته وزیر کار تمبرهای قاب شده و نمادین یادبود شهید دکتر فیاض بخش خودش را به من داد.
البته معمولا برای خبرنگارهای مکتوب فرصت چندانی نیست این را از سر گله نمی‌گویم اگر بخواهم گله کنم حرف‌های دیگری هست که واجب‌تر از نان شب در رسانه باید به آن‌ها پرداخت؛ اما در مسیر برگشت با اتوبوس چند دختر و پسر کوچک به عبارتی قد و نیم قد که ظاهرا فال فروش بودند مسافران و همسفران این مسیر بودند تقریباً جز نگاه کردن کار دیگری از من بی‌نمی‌آمد؛ بدون دقت همینطور تمبرهای قاب شده در دستم بود و در افکاری متفاوت بودم.
حامل تابلویی بودم که با گسترش و اجرای مسئولیت اجتماعی دیگر در مدینه فاضله زندگی می‌کنیم؛ فکر می‌کردم به این بچه‌ها خبر خوش بدهم که خوشخال باشید شما و یا بچه‌های شما روزی‌های بهتری خواهید داشت شما که در جامعه‌ای مسئولیت پذیر‌تر زندگی خواهید کرد! اما تا به خودم آمدم فکر کردم بهتر است که تمبر مسئولیت اجتماعی را مخفی کنم تا این همه مسئولیت و عظمت آن در آن فضای سنگین کودکانی که خسته در کف اتوبوس نشته‌اند بر سنگینی اتوبوس اضافه نکنم.
آن دختر‌ها و پسر‌ها پسرعمه و دختر دایی بودند که یکی از همه بزرگ‌تر حدود ۱۰ ساله و بچه‌های دیگر کوچک‌تر از شش سال و هشت ساله بودند مقصدشان میدان راه آهن و از آن به بعد هم میدان شوش به سمت منزلشان بود.
سعی کردم این افکار را کنترل کنم اما‌ای کاش همه آنهایی که در آن هم اندیشی بودند یک قرار مهم و جدی تری با هم می‌گذاشتند فرا‌تر از آن همه بستر سازی و فرا‌تر از آن همه حرف‌های قشنگ و رنگی که در هفته نیکوکاری هستیم و باید در برابر محیط زیست و تمام دنیا و آینده مسئول باشیم... فرا‌تر از اگر‌ها و باید‌ها...ای کاش حسرت نگاه آن پسر و دختر فال فروش که در سن کمتر از ۱۰ سال کودک کار بودند را درک می‌کردیم و حال و امروز را غینمت می‌شمردیم.
چقدر از این کودکان کار و خیابان حسرت‌ها و آه‌ها دیدیم و شندیم و چقدر خوب که مسئولیت اجتماعی حدود ۱۰ سال است که در دنیا مورد توجه است؛ بله مهم است که حتی در موضوع برند‌ها نیز این مهم ملاک عمل بنگاه‌های اقتصادی است اما حسرت کودک کار خیابان و فال فروش خیابان‌های پایتخت را کی و چه زمانی با مسئولیت و نشانی ویژه رونمایی می‌کنیم؟ نشانی که هر روز چندین بار از کنار آن‌ها با آه و حسرت و گاهی بی‌تفاوتی و خشم عبور می‌کنیم.
امید و آرزوی من و ما و شما و همه مردمان این سرزمین و مسئولان به این کودکان و همه کودکان و امروز شاد و فردهای بهتر است؛ در دومین روز از هفته نیکوکاری بیشتر از همیشه نیکو باشیم و عمیق از هر زمان به هم و همه اطرافمان محبت و نیکی کنیم شاید همین امروز آخرین فرصت باشد اما قطعاً نشان بی‌نشان محبت را باید هر روز و هر زمان از وجود انسانی رونمایی کرد و این نشان را در خفا نگه نداریم.
