کارزار مجازی برای مشارکت سیاسی

کدخبر: 2373832

یکی از گونه‌­های مشارکت مردم در امر حکمرانی که به تازگی در جهان سیاست بروز و ظهور یافته، E-petiton ها و یا همان مطالبه‌گری الکترونیک است که نقش تازه­‌ای را در ارتباط بین مردم و حاکمیت بازی می­‌کند.

حدود یک ماه پیش یکی از بزرگترین اعتراضات مجازی نسبت به طرح صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی شکل گرفت و در این بین بیش از یک میلیون امضاء برای مخالفت با هرگونه طرح محدود‌کننده‌ی فضای مجازی در سایتی به نام "کارزار" جمع‌آوری شد که بدون شک بیشترین تعداد امضاء برای یک مطالبه مدنی تا به امروز است. سوالی که پیش می‌­آید این است که این یک میلیون امضاء نشان‌­دهنده چیست و در روند تصمیم‌­گیری­‌های حاکمیت چه تاثیری دارد، آیا این نوع مطالبات شیوه حکمرانی را در حوزه­‌های مختلف تغییر می‌­دهد؟

کارزار

 کارزاری برای مشارکت

در نظام‌­های سیاسی که بر مبنای رای شهروندان بنا می‌­شوند اساسا مشارکت شهروندان فقط در انتخابات­های پارلمان و ریاست جمهوری نیست بلکه در طول دوره­های مختلف و به صورت روزمره مواجهه‌­ی شهروندان با دستگاه حاکمیت ممکن است مناقشاتی را ایجاد کند و تعدادی از شهروندان مطالبه­ی به خصوصی داشته باشند و بخواهند صدای خود را به گوش تصمیم­‌گیران برسانند.

در دوران جدید سیاست‌­ورزی، مطالبات مدنی شیوه­ی جدیدتری پیدا کرده و تکنولوژی نیز به کمک شهروندان و حاکمیت آمده و مقوله جدیدی به نام E-petiton یا همان مطالبه‌گری در بستر فضای مجازی شکل گرفته که چیزی شبیه به طومار نویسی­‌های قدیمی است اما در بستر اینترنت و به صورت همگانی‌تر.

1491718_882

مطالبات مدنی زیادی در سالیان اخیر بوده که از این طریق پیگیری شده و در فضای مجازی و سایت­‌های خبری بازتاب­های بسیاری داشته و بعضا نیز موفقیت­‌هایی را به همراه داشته­ است.

در واقع E-petiton دریچه‌ی جدیدی برای مشارکت شهروندان در تصمیمات و سیاست­‌های دولت است که در سال‌­های اخیر پیشرفت­‌های بسیاری در جهان داشته و تحولاتی را در مشارکت سیاسی-اجتماعی به وجود آورده ­است؛ معروفترین E-petiton که در سطح جهان مورد استفاده قرار می­گیرد سایت change.org است و در ایران نیز پلتفرم­های داخلی مانند "فارس من"، "کارزار"، "مردم نما" و... کار جمع آوری امضاء و پیگیری مطالبه را انجام می­‌دهند.

1491716_689

مشارکت در انتخابات؛ پسینی یا پیشینی؟

هر وقت که از مشارکت مردمی صحبت می­کنیم ذهن­ها ناخودآگاه به سمت انتخابات و فرایندهای آن می­رود اما آیا مشارکت مردم فقط در انتخاب رئیس جمهور، نماینده مجلس و اعضای شورای شهر است یا مشارکت فرایندی است در روزمره وجود دارد؟

حامد بیدی، فعال اجتماعی و موسس سایت کارزار درباره رابطه مشارکت مردمی و انتخابات به این مسئله اشاره کرد و گفت:«مشارکتی که در انتخابات­‌ها به صورت رسمی اتفاق می­‌افتد در اصل میوه مشارکت­‌های قبلی است که به وجود آمده­؛ هر چهار سال انتخابات ریاست‌جمهوری یا مجلس برگزار می‌شود که یک فرایند چهار ساله است؛ اگر مشارکت و فعالیت مدنی در فاصله‌ی بین انتخابات‌ها به بلوغ برسد، ما در نهایت میوه آن را در انتخابات می­‌چینیم.»

او در ادامه درباره اینکه ممکن است سرنوشت انتخابات در یکی دو هفته مشخص شود و در این شرایط پدیده پوپولیسم یا همان عوام فریبی تجلی پیدا کند اظهار داشت:«اگر جامعه از قبل در قالب این فعالیت­‌ها و کنشگری‌­های مدنی وارد عمل شده باشد وقتی به نقطه انتخابات برسد خیلی شرایط پیچیده نمی­شود و برای او مشخص است که اگر فردی فلان ادعا را می­‌کند، می­‌خواهد ما را فریب دهد و ما در چند فعالیت مدنی فهمیدیم که این راهکار درست نیست.»

موسس کارزار

به طور کلی مشارکت فرایندی مبنی بر مطالبه‌ی شهروندان از حاکمیت است و از این طریق مردم در حکمرانی نقش ویژه­ای پیدا می‌کنند؛ اما آنچه مهم است به کار بردن روش‌های "کنشگری­ جمعیِ خشونت پرهیز" است که E-petiton ها مهم­ترین آن‌­ها محسوب می‌شوند و مشارکت فعال شهروندان را تقویت می­کنند و در نهایت تجلی این مشارکت در انتخابات خواهد بود.

معیاری برای سنجش افکار عمومی

یکی از فواید E-petitonها نمایش دادن جو موجود در افکار عمومی است؛ اینکه یک مطالبه­ای صدرنشین شود و تعداد امضای زیادی را به دست بیاورد نشان­ از این دارد که جامعه روی این مسئله حساسیت دارد و برای افکار عمومی دارای اهمیت است. از این جهت بررسی این مطالبات و تعداد امضای آن برای پژوهشگران، تحلیلگران، اصحاب رسانه و مسئولین می­تواند مفید باشد.

موسس سایت "کارزار" درباره این ویژگی پلتفرم‌های مجازی بیان کرد:«پلتفرم کارزار کاملا تابع جو عمومی و یک دماسنج خوبی برای افکار عمومی است و این یک فرصت برای مسئولین و اصحاب رسانه است، بسیاری از وقت­ها مردم یک دغدغه­ای دارند و درباره یک مسئله­ای در شبکه­های اجتماعی حرف می­‌زنند که در رسانه­‌های رسمی نیست و این می‌تواند یک دماسنج خوبی باشد که نشان دهد که جو جامعه چه دغدغه­هایی دارد.»

سلب یا ایجاب؛ چه گونه‌­هایی از مطالبه را می­‌بینیم؟!

به طور کلی مطالباتی که در E-petiton ها مطرح می­‌شود، دارای سه گونه است؛ گونه‌ی اول مطالبات سلبی است و در واقع نوعی به شمار می‌آید که در مخالفت با یک تصمیم، روند یا یک طرح صورت می­گیرد و این نوع مطالبات با کلید واژه "نه به..." مطرح می‌­شود و رایج‌­ترین نوع مطالبات مدنی به شمار می­رود؛ مثل مطالبه‌ی نه به طرح صیانت از حقوق کاربران یا نه به سربازی اجباری و...

نوع دوم مطالباتی است که به صورت ایجابی مطرح می­شود و در واقع نقش حمایتی از یک مسئله را دارد که البته از نوع اعتراضی موارد کمتری را به خود اختصاص می‌دهد؛ مانند درخواست تصویب قوانینی برای مقابله با سگ گردانی یا حمایت از یک فردی برای رسیدن به مسئولیت و...

نوع سوم مطالبات هم نوعی است که مخاطب آن مسئولین و دولت نیستند بلکه مرام‌نامه یا پیمان‌هایی است که بین مردم بسته می‌­شود؛ این نوع مطالبه بیشتر در مسائل اجتماعی و فرهنگی کاربرد دارد مثل کمک به نیازمندان در دوران کرونا یا تحریم خرید کالایی به دلیل گرانی و...

از این سه گونه مطالبه، نوع اول بیشتر استفاده می‌شود؛ به این دلیل که معمولا صدای اعتراض بلندتر است و سازوکار و شرایط کشور باعث شده­ که اکثر مطالبات نوع سلبی را شامل شود اما پلتفرم­ها معمولا علاقه دارند که نوع ایجابی بیشتر شود؛ در این باره حامد بیدی گفت:«ما این دو نوع را خیلی کمتر داشتیم و ما پلتفرم هستیم و نمی­توانیم افکار عمومی را هدایت کنیم؛ بر همین اساس نوع سلبی و اعتراضی مطالبات بیشتر دیده می­شود. ما در کارزار سعی داریم که با مراجعه به کنشگران با تجربه و سمن­ها، مطالبات مدنی را از سمت سلبی به ایجابی ببریم و خود این­ افراد مطالبات را بنویسند. گاهی پاسخ مسئولین به مطالبه «نه به ...» خیلی خطرناک است و می­پرسند که اگر «نه به ...»، پس چی؟!»

مطالبات مدنیِ مجازی چگونه می­تواند جلوی اعتراضات خیابانی را بگیرد؟

در مواردی که اعتراضات، مطالبه­گری و فعالیت­های مدنی مطرح می­شود یکی از مسائل و پرسش­های مهم قطعا درباره تبعات امنیتی آن است. کاری که در این پلتفرم­ها انجام می­گیرد، نوعی تجمیع مسئله مورد اعتراض و معترضین است، در نگاه اول شاید این مورد و نفس اعتراض حاکمیت را تحت فشار قرار دهد اما با نگاهی دیگر رسمیت بخشیدن به اعتراضات مخصوصا اعتراضات مجازی در بلندمدت برای حاکمیت ثبات و امنیت ایجاد می­کند. در واقع بها دادن به مشارکت مردمی در تصمیمات حاکمیت، ظرف مشارکت را بزرگتر می‌کند. طبیعتا وقتی جلوی مطالبات مدنی خشونت پرهیز مانندE-petitonها گرفته شود این افراد معترض مجبور می­شوند اعتراض خود را صرفا در کف خیابان با روش­هایی توام با خشونت پیگیری کنند.

محمد فاضلی، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی در یادداشتی درباره بحث اعتراضات و تبعات امنیتی آن نوشت:«بیماری عفونی که سراغ آدمیزاد بیاید، گلبول‌های سفید به عنوان بخشی از نظام ایمنی بدن به عاملان بیماری واکنش نشان می‌دهند. بدن تب می‌کند و نشانه‌های دیگر بروز می‌دهد تا فرد را نسبت به خطر آگاه کند. بدنی که گلبول سفید و اعصاب درد نداشته باشد، زود از پا در می‌آید. حق اعتراض، اختیار و توان انجام دادن و عملی کردن اعتراض به شیوه مؤثر هم برای جامعه درست عین گلبول سفید و اعصاب درد می‌ماند. حق اعتراض و عملی شدن آن است که نشان می‌دهد آن‌چه در حال بروز است، خوشایند جامعه نیست و بیماری وارد جامعه شده، نارضایتی و آسیب خلق می‌کند.»

در سطح جهان چه E-petitonهایی وجود دارد؟

نمونه­های متنوعی از E-petiton در کشورهای مختلف جهان به وجود آمده­ اما بر خلاف تصور پلتفرم­‌های مستقل از پلتفرم­‌های رسمی و دولتی موفقیت بیشتری از حیث کمی و کیفی داشته است. سایت change.org شناخته‌شده‌ترین پلتفرم در این حوزه در جهان است و مطالبات آن از هر نوعی از سراسر جهان ثبت می‌­شود. سایت change.org از این لحاظ پلتفرم مستقلی محسوب می‌­شود.

نوعی از E-petiton در کشور انگلستان توسط پارلمان این کشور شکل گرفته که در این پلتفرم هر مطالبه‌­ای به ده هزار امضاء برسد دولت موظف به پاسخگویی است و هر مطالبه­ای به صدهزار امضاء برسد پارلمان آن را بررسی می‌کند اما در این پلتفرم تعداد مطالبات فعال و تعداد امضاها با سایت change.org غیرقابل مقایسه است و تنها چند مطالبه فعال در این سایت وجود دارد.

در استرالیا و نیوزلند نمونه اولیه­ای از E-petiton طراحی شده ­است. در آمریکا نیز سایت وابسته به دولت آمریکا که کار جمع آوری امضاء را انجام می­داد، در سال 2018 به دستور دونالد ترامپ منحل شد!

به طور کلی ظرفیت مطالبه‌گری الکترونیک یکی از بسترهای نوین مشارکت مردمی به شمار می‌آید و در کشورهای مختلف نیز به کار بسته می‌شود تا مطالبات مردمی را پیش از به خشونت کشیده شدن، حل و فصل کند؛ در ایران نیز چند سالی است که سامانه‌های مختلفی برای جمع‌آوری مطالباتِ کاربران راه‌اندازی شده و اکنون زمان مناسبی برای ارزیابی، به رسمیت شناخته شدن آن در لایه‌ی حاکمیتی و تاثیرگذاری بیشتر است.

 

منبع: خبرگزاری دانشجو
ارسال نظر: