جایگاه رسانه مبارزه با فساد کجاست؟
تقریبا در تمامی پرونده های دانه درشت ها آنقدر سوژه های جذاب و درس آموزی وجود دارد که سینما و تلویزیون ما می تواند با پرداخت هنرمندانه به آنها هم مخاطب خوبی جذب کند و هم مایه امید مردم و ترس مفسدان گردد.
نسیم آنلاین ؛ حسین رضایی: مبارزه با فساد هم مانند هر اقدام دیگری و شاید بیشتر از هر کاری نیازمند رسانه هوشمند و اقناع کننده افکار عمومی است. اگر قوه قضائیه با دانه درشت ها و مفسدین اقتصادی برخورد می کند بدون آنکه به پیوست های رسانه ای توجه کند همین مبارزه با فساد با هیاهوهای رسانه ای جریان زر و زور و تزویر می تواند در افکارعمومی به ضدخود تبدیل شود و مردم آن را به گونه ای دیگر تفسیر کنند.
اساسا در کنار تحقق عدالت، مساله ای که باید با پیوست های رسانه ای دقیق به آن توجه کرد، احساس عدالت در مردم است. مصادیقی می توان یافت که با فسادی قاطعانه برخورد شده و عملا در جهت تحقق عدالت گامی برداشته شده اما احساس عدالت ایجاد نشده است. صداوسیما و قوه قضائیه باید با ظرافت خاص و البته شفافیت تمام به فکر پیوست های رسانه ای عملکرد دستگاه قضایی در برخورد با فساد باشند. هرچند نباید دچار کلیشه و شوآف های سطحی شد و کارهای مهم انجام شده را با پرداخت ضعیف به ضدخود تبدیل کرد.
چرا قوه قضائیه در پرونده های مهمی که منجر به صدرو حکم علیه دانه درشت هایی چون حسین فریدون، شبنم نعمت زاده، بهروز ریخته گران، عبدالله پوری حسینی، حسین هدایتی، علی اصغر پیوندی، هادی رضوی، علیرضا زیبا حالت منفرد و...شد، علی رغم برخورد قاطع نتوانست طعم شیرین عدالت را در کام مردم بچشاند؟ در همین فقره برخورد و دادگاهی کردن اکبرطبری به عنوان یکی از مقامات ارشد دستگاه قضایی در 20 سال گذشته به تبع باید شاهد خوشحالی مردم از برخورد با مفسدان دانه درشت باشیم اما چرا چنین پرونده مهمی با کمترین پیوست های رسانه ای همراه است؟ چرا با وجود برخورد با فساد همچنان ضدانقلاب توانسته چهره زشت و ناکارآمدی از قوه قضائیه ترسیم کند؟ چرا رسانه نتوانسته قضات عدالتخواه و مقاوم را معرفی و تشویق کند و آنها را به عنوان الگویی موفق و سالم به جامعه معرفی کند؟ چرا خبر برخورد با فساد و مبارزان با فساد بسیار کمتر از خبر فساد ضریب پیدا می کند؟ احتمالا امروز همه مردم ایران اسامی مفسدان را حفظ هستند، اما چرا کسی نمی داند کدام قضایی و تیمی در پشت برخورد با یک مافیای هزاردست بوده است؟
از تک تک این پرونده های به سرانجام رسیده می توان چندین مستند و فیلم و سریال جذاب ساخت. که هم قاطعیت قوه قضائیه در برخورد با فساد را به تصویر می کشد و احساس عدالت را در مردم عینی می کند و هم زوایای پیچیده فساد را نمایش بدهند که خود می تواند موجب اصلاح ساختارهای فسادزا باشد. فیلم ها و سریال هایی که هم برای مردم امیدآفرین خواهد بود و هم برای مفسدین عبرت آموز.
به راستی صداوسیما نمی تواند یک برنامه چالشی و شفاف با حضور کارشناسان حقوقی برگزار برگزار کند که در آن هم مسائل و عیوب ساختاری که بسترساز فساد هستند را بررسی کنند و هم با نشان دادن ابعاد گوناگون پرونده های دانه درشت ها اعم از فشارهای باندهای قدرت و ثروت، تهدید و تطمیع قاضی پرونده ها و...به تشویق قضات سالم و عدالتخواه بپردازد و موجبات امید و خوشحالی و اعتماد مردم را به دستگاه قضایی فراهم آورد. و حتی می توان به جریانات مردمی مطالبه گر و در اصطلاح سوت زن ها و نقش آنها در مبارزه با فساد و کمک به دستگاه قضایی نیز پرداخت.
تقریبا در تمامی پرونده های دانه درشت ها آنقدر سوژه های جذاب و درس آموزی وجود دارد که سینما و تلویزیون ما می تواند با پرداخت هنرمندانه به آنها هم مخاطب خوبی جذب کند و هم مایه امید مردم و ترس مفسدان گردد.
نهایتا اینکه هرچند در دوره ریاست آیت الله رئیسی در دستگاه قضایی با تغییر و تحولاتی که انجام شده شاهد بعضی تغییرات مثبت در سیاست های رسانه ای هستیم، اما حقیقتا تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله ای زیاد داریم. فاصله ای که جز همکاری و همیاری صداوسیما و سینماگران محقق رفع نخواهد شد.
