اخبار آرشیوی

خبرگزاری فارس نوشت: نظام انتخاباتی در آمریکا به گونه‌ای است که بر خلاف آنچه ادعا میشود در این کشور دموکراسی برقرار است، این انتخابات به گونه‌ای برگزار میشود که مردم به صورت مستقیم نتوانند رئیس‌جمهور خود را انتخاب کنند. حتی در این انتخابات به اصطلاح دموکراتیک نیز این سرمایه و رسانه‌های آمریکایی هستند که تعیین میکنند چه کسی حق دارد رئیس‌جمهور و یا نماینده مردم آمریکا باشد. خبرنگار بین‌الملل خبرگزاری فارس در همین راستا گفت‌وگویی با دکتر "فؤاد ایزدی" تحلیلگر برجسته مسائل آمریکا داشته که در ادامه آن را میخوانیم. «فؤاد ایزدی» که عضو هیئت علمی دانشگاه تهران است در رابطه با آخرین وضعیت رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا میگوید: در حال حاضر مشخص شده است که رقیب اوباما در این انتخابات میت رامنی است که البته در پرونده کاری خود فرمانداری ایالت ماساچوست آمریکا را نیز دارد. اعداد و ارقام منتشر شده در نظرسنجی ها از رقابت بسیار نزدیک این دو کاندیدا حکایت دارد. در برخی از نظرسنجیها میزان آراء هر دو کاندیدا یا یکسان است و یا اختلاف یک یا دو درصدی بین این دو کاندیدا نهایی وجود دارد، اما در برخی از ایالت‌هایی که مشخص نیست به صورت سنتی به کدام کاندیدا رأی میدهند و اصطلاحا به آنها Swing States می گویند اوباما جلوتر است. *رئیس‌جمهور در آمریکا با رأی مستقیم مردم انتخاب نمیشود وی در ادامه با تأکید بر اینکه «در ساختار انتخاباتی آمریکا مردم رئیس‌جمهور را با رأی مستقیم انتخاب نمیکنند»، میافزاید: در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا اصطلاحی به نام الکترال کالج (Electoral College) وجود دارد که هر ایالت آمریکا با توجه به جمعیت آن تعدادی نماینده در این الکترال کالج دارد و این افراد در حقیقت تعداد نمایندگانی هستند که حق رأی دادن برای ریاست‌جمهوری را دارند و وی را در نهایت انتخاب میکنند. این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با اشاره به برگزاری انتخابات آمریکا در نخستین سه‌شنبه ماه نوامبر افزود: در ماه دسامبر این افرادی که در حقیقت حق رأی دادن برای رئیس‌جمهور را پیدا کرده‌اند، اجلاسی را برگزار میکنند و در این اجلاس است که رئیس‌جمهور انتخاب میشود. در حقیقت مردم در روز انتخابات این افراد را انتخاب میکنند و این افراد در نهایت رئیس‌جمهور را مشخص میکنند. رأی، رأی مستقیم مردم نیست، در نهایت رأی غیرمستقیم است. ایزدی ادامه میدهد: براساس قوانین آمریکا پس از آنکه اعضای الکترال کالج طبق جمعیت هر ایالت مشخص شدند، در انتخاباتی که مردم شرکت می کنند اگر در نهایت اکثریت به علاوه یک یا حتی بیشتر، به نفع یک کاندیدا باشد، کل آراء الکترال کالج یک ایالت را آن کاندیدا تصاحب میکند. به این معنا که اگر فرض کنیم در ایالتی اوباما 51 درصد آراء را داشته باشد و رامنی 49 درصد، یا حتی هر دو 50 درصد آراء را از آن خود کرده باشند و تنها یکی از آنها یک رأی از دیگری بیشتر داشته باشد، آن فردی که یک رأی بیشتر دارد، کل الکترال کالج آن ایالت را از آن خود خواهد کرد. وی همچنین به انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2000 آمریکا اشاره کرده و میگوید: به دلیل همین سیستم انتخاب غیرمستقیم است که در سال 2000 آراء مردمی "ال‌ گور" چند صد هزار بیشتر از آراء جرج بوش بود، اما در نهایت به دلیل این سیستم انتخاباتی بوش رئیس‌جمهور شد، چون ال‌ گور در ایالت‌هایی با اختلاف رأی بسیار بالا پیروز شده بود. بنابراین فرقی نمیکند که کاندیدایی با یک رأی در یک ایالت پیروز شود، یا 100 درصد آراء یک ایالت را داشته باشد، چرا که در نهایت کل آراء الکترال کالج آن ایالت را از آن خود میکند و یا برعکس میتواند تنها با اختلاف یک رأی شکست بخورد و یا حتی هیچ رأیی بدست نیاورید، در نهایت هیچ فرقی نمیکند و هیچ رأیی در الکترال کالج به دست نخواهد آورد. به همین ترتیب ال‌ گور در ایالت‌هایی با اختلاف رأی بالا انتخاب شده بود و در نهایت این رأی های بالا به درد او نخورد و آن اکثریت مردم که به او رأی داده بوند با اختلاف چند صد هزار نفری هم نتوانستند کمکش کنند و جرج بوش در سال 2000 انتخاب شد. *رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری تنها در برخی از ایالت‌های آمریکا صورت‌ میگیرد این تحلیلگر ارشد مسائل آمریکا همچنین تأکید میکند: به صورت سنتی یک سری از ایالات آمریکا کاملا مشخص است که به چه کاندیدایی رأی میدهند؛ کاندیدای دموکرات یا کاندیدای جمهوریخواه. در آمریکا معمولا ایالت های جنوبی به طور سنتی به جمهوریخواهان رأی میدهند و ایالت‌های شمال شرق معمولا به دموکرات‌ها رأی میدهند و ایالت‌های غربی در حاشیه اقیانوس آرام به دموکرات‌ها رأی میدهند. تکلیف آراء این ایالت‌ها از پیش از برگزاری انتخابات معمولا مشخص است. اما برخی از ایالت ها را هم داریم که هر سال به یک صورت رأی میدهند؛ یک سال به دموکرات‌ها رأی میدهند و یک سال به جمهوریخواهان رأی میدهند. و دلیل آن هم این است که بافت جمعیتی جمهوریخواه و دموکرات در این ایالات نزدیک به یکدیگر است در حالی که در برخی دیگر از ایالت ها مثل ایالت‌های جنوبی که اکثرا جمهوریخواه هستند، بافت جمعیتی نزدیک به یکدیگر نیست و به صورت سنتی کمتر اتفاق میافتد که این ایالت‌ها خلاف آن سنت خود رأی دهند. اینجا است که بعضی ایالت ها که این حالت سنتی را ندارد و Swing States هستند، اهمیت پیدا میکنند. چون در حقیقت افرادی که در این ایالت ها برنده میشوند، در نهایت پیروز میشوند. کسانی که در ایالت سنتی رأی میآورند که سر جای خود هستند. در مبارزات انتخاباتی هم که دقت کنید، این مبارزات در همه ایالت‌ها به صورت یکسان برگزار نمیشود، چون هزینه مبارزات انتخاباتی بالا است، در ایالت‌هایی که طرف میداند به صورت سنتی رأی میآورد، اصلا آنجا نمیرود و طرف مقابلش هم نمیرود چون میداند که باز هم رأی نمیآورد، او هم آنجا نمی رود. بنابراین روی ایالت‌هایی تمرکز میکنند که فاصله و اختلاف آراء کم است و تلاش میکنند تا در این ایالت‌ها اکثریت آراء را از آن خود کنند و در این رقابت‌ها خود را به اکثریت به علاوه یک برسانند. وی ادامه میدهد: بنابراین، رقابت‌های کنونی بسیار نزدیک به یکدیگر است، گاهی با اختلاف یک یا دو درصدی گاهی هم هر دو کاندیدا در نظرسنجی ها دقیقا یک درصد مشابه را از آن خود کرده‌اند، اما در برخی از این ایالات Swing States اوباما اندکی جلوتر است، در حدود 2 تا سه درصد. اوباما در حدود سه یا چهار ایالت از جمله اوهایو جلوتر است. *پول و سرمایه در انتخابات آمریکا حرف نخست را میزند ایزدی در پاسخ به این سؤال که «چه معیارها و عواملی باعث موفقیت یک کاندیدا در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا میشود؟»، میگوید: پژوهشی که چندی پیش در آمریکا صورت گرفته بود، نشان داده بود که در 96 درصد موارد فردی که بیشترین پول را جمع‌آوری کرده است، پیروز شده است. به این معنا که اگر فردی نتواند به اندازه رقیب خود پول کافی جمع آوری کند، امکان پیروز شدنش بسیار اندک است. و بنابر این، نباید خود را خسته کند. این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در همین ارتباط به انصراف تعداد زیادی از کاندیداهای انتخابات مقدماتی ریاست‌جمهوری آمریکا در ماه‌های گذشته و حتی پیش از آغاز مراحل اصلی انتخابات اشاره کرده و تاکید میکند: به همین دلیل است که در انتخابات درون حزبی در سال جاری و سال گذشته میلادی، کاندیداهایی که حضور داشتند ابتدا 13 و یا 14 نفر بودند، و جالب این جا است که قبل از اینکه انتخابات به صورت سنتی در ایالت آیوا آغاز شود (ایالت آیوا اولین ایالتی است که در آن انتخابات مقدماتی برگزار میشود)، تعدادی از این کاندیداها انصراف داده بودند و این خیلی عجیب است چرا که وقتی یک کاندیدا میخواهد انصراف دهد، باید صبر کند ببیند چقدر رأی میآورد و بعد اگر رأی نیاورد انصراف دهد اما اینها قبل از اینکه اصلا انتخابات برگزار شود، انصراف داده بودند و این حالتی است که در همه انتخابات پیش میآید. چرا چون آن فرد متوجه شده بوده که نمیتواند به اندازه کافی پول جمع کند و به همین دلیل تصمیم گرفته وقت خود را تلف نکند و هزینه نکند چرا که نتوانسته در آن حدی که لازم بوده به اندازه رقبای خود پول جمع کند. بنابراین میبینیم که پول یکی از عوامل موفقیت است و حرف اول را میزند. *افرادی که با سیستم سرمایه‌داری هماهنگ نیستند در انتخابات رد صلاحیت میشوند وی در ادامه در پاسخ به این سؤال که «چرا اصلا پول در انتخابات آمریکا مهم است»، تصریح میکند: چون در نهایت کاندیداها نیاز دارند تبلیغات مطبوعاتی در رسانه‌ها داشته باشند و هزینه تبلیغات انتخاباتی بالا است، آنها باید پول زیادی را جمع‌آوری کنند. در سال 2008 و سالی که اوباما رئیس‌جمهور شد، هزینه انتخابات در آمریکا حدود 5 هزار میلیون دلار بود و در سال 2010 در انتخابات میان دوره‌ای حدود 6 هزار میلیون دلار و برای انتخابات امسال نیز رقمی بین 6 تا 8 هزار میلیون دلار تخمین زده شده است. و باز هم پژوهش‌هایی انجام شده که نشان میدهد حدود 60 درصد از این هزینه‌ها مربوط به هزینه‌های تبلیغات رادیو و تلویزیونی است. پس پول حرف اول را میزند چون مبارزات انتخاباتی در آمریکا خیلی پرهزینه است. برای اینکه این مبلغ هنگفت اندکی ملموس‌تر شود میتوان آن را با حقوق سالانه رئیس‌جمهور آمریکا مقایسه کرد، بهتر بتوانیم مقیاس آن را تشخیص دهیم. در سال 2009 پس از آنکه اوباما رئیس‌جمهور شد، حقوق او حدود 400 هزار دلار بود یعنی زیر نیم میلیون. در انتخاباتی که رئیس‌جمهور در آن انتخاب میشود و زیر نیم میلیون حقوق میگیرد، هزینه انتخاباتی 6 هزار میلیون دلار و بالاتر از آن را میتوان در نظر گرفت که به چه میزان است و این نشان میدهد که این هزینه انتخاباتی چه حجم بالایی دارد. پس عاملی که در وهله اول به موفقیت یک کاندیدا در رقابت های انتخاباتی کمک میکند، پول است و کاندیدا یا خود باید میلیونر باشد و یا هماهنگ با میلیونرها باشد و گرنه نمیتواند پولی برای فعالیت‌های انتخاباتی خود جذب کند. این یک نقش غربالگری را در سیستم ایفا میکند و به این ترتیب افرادی که هماهنگ با سرمایه‌دارها نیستند و یا خود سرمایه‌دار نیستند، یک نوع رد صلاحیت میشوند. این تحلیلگر برجسته مسائل آمریکا می افزاید: در حال حاضر بحث جنبش وال استریت نیز همین هست؛ بحث حضور پول زیاد در سیستم انتخاباتی آمریکا. و افرادی که هماهنگ با این سیستم نیستند در حقیقت رد صلاحیت میشوند. در آمریکا ما چیزی به عنوان شورای نگهبان نداریم که کاندیداها را رد صلاحیت کند اما رد صلاحیت به این صورت انجام میشود و افرادی که هماهنگ نیستند با نگاه سرمایه‌داری اینها در حقیقت نمیتوانند پولی را جذب کنند. *لابی اسرائیل هم در حوزه سرمایه و هم رسانه از نفوذ بالایی برخوردار است وی در ادامه عامل دوم موفقیت کاندیداها در انتخابات آمریکا را «حمایت رسانه‌ای» خوانده و تأکید میکند: همین حمایت رسانه‌ای را نیز پول میآورد. البته مواردی را هم داشته‌ایم که در آن، طرف ممکن است بتواند روی هم رفته پول را نیز به طریقی جور کند اما در نهایت رسانه با او هماهنگ نخواهد بود چرا که رسانه یک نقش غربالگری را در سیستم سیاسی ایفا میکند همانطور که پول هم یک نقش غربالگری را ایفا میکند. و خود محور رسانه‌ هم علاوه براینکه نیاز به پول است تا رسانه پشتیبانی بکند، خود رسانه نیز به عنوان یک نوع غربالگر ایفای نقش میکند و افرادی که با سیستم سرمایه‌داری هماهنگ نیستند، حتی اگر بتوانند پولی را هم جذب کنند، در نهایت در رسانه نمیتوانند خیلی رشد داشته باشند و در مقابل آنها مقاومت می شود. رسانه‌های آمریکایی در عین حال که نیاز به پول دارند و از مبالغ هنگفت پول و سرمایه استقبال می کنند و برای هر کسی که پول بیشتری داشته باشد، تبلیغ میکنند، اما در عین حال هر کسی را نیز به سیستم راه نمیدهند. یکی از دلایلی که می بینید لابی اسرائیل در آمریکا نفوذ بالایی دارد، همین است. چون هم در حوزه پول توانمند است و به خیلی از کاندیداها می توانند به صورت مستقیم و غیرمستقیم کمک کنند و هم اینکه در حوزه رسانه قوی است و در ساختار رسانه‌ای آمریکانفوذ دارد و اگر فردی پیدا شود که آنها احساس کنند هماهنگ با برنامه های لابی اسرائیل نیست، نه تنها به او کمک مالی در حدی که نیاز دارند نمیشود، در رسانه نیز در عمل جایی برای او وجود ندارد. *در انتخابات کنگره آمریکا تنها 2 تا 10 درصد نمایندگان جابه‌جا میشوند این تحلیلگر برجسته مسائل آمریکا همچنین به تأثیری که هماهنگ نبودن کاندیداها با سیستم در آمریکا دارد اشاره کرده و میگوید: اگر کاندیدایی باشد که بتواند خودش را با مجموعه افرادی که در هر محیطی به وی کمک مالی میکنند، هماهنگ کند و قابلیت های خوبی نیز داشته باشد و بتواند به خوبی از عهده کارهایی که از او میخواهند برآید آن وقت آن فرد پیروز میشود. اگر با سیستم سرمایه‌داری و با دولت، به معنای حکومت و نظام آمریکا هماهنگ نباشد، مشکل پیدا میکند. به خاطر همین سیستم است که درصد بازگشت افرادی که به عنوان مثال در مجلس نمایندگان هستند معمولا بین 90 تا 98 درصد است. افراد در مجلس نمایندگان هر دو سال یک بار انتخاب میشوند. احتمال اینکه فردی که نماینده است، دوباره انتخاب شود وجود دارد، و درصد اینکه دوباره انتخاب شود بین 90 تا 98 درصد است. البته این درصد در سال‌های مختلف متفاوت بوده و کمتر شاهد بازگشت نمایندگان به کنگره زیر 90 درصد هستیم. بر خلاف ایران که به عنوان مثال در انتخابات مجلس امسال شاهد جا به جایی دو سوم نمایندگان مجلس بودیم، این حالت را در میان نمایندگان آمریکا نداریم. چون فردی که روی او سرمایه‌گذاری شده و به او پول داده‌اند با آنها هماهنگ بوده و خوب عمل کرده نیازی نیست که نهادهایی که در نهایت انتخابات را در آمریکا با پول و رسانه های خود مدیریت میکنند، بخواهند این فرد را جابه جا کنند. به همین دلیل درصد بالایی از افرادی که وارد کنگره میشوند به صورت دراز مدت نماینده کنگره باقی میمانند.