آشنا: در مساله مذاکرات، تشخیص اینکه چه چیزی نیاز به مصوبه مجلس دارد بر عهده برخی نمایندگان نیست

حسام الدین آشنا در گفتگو با خبرنگار «نسیم» در واکنش به بحث های مطرح شده در مورد ارسال اورانیوم غنی شده ایران به روسیه بیان کرد: این بحث‌ها مبحث جدیدی نیستند و اگر به سابقه مباحث رجوع کنیم می‌بینیم که در دولت قبل هم این پیشنهادات شده بود و مراحل خیلی زیادی از این بحث ها جلو رفته بود و توافقاتی هم در زمینه میزان، چگونگی، امکان و عدم امکان انتقال این مواد غنی شده وجود داشت، منتهی در مذاکرات هسته‌ای راجع به پیشنهادهای مطرح شده ما صحبت نمی‌کنیم بلکه باید درباره توافقات صحبت کنیم و الا انواع پیشنهادها از سوی دو طرف مطرح می شود.

وی افزود: کیفیت بالای مذاکرات ناشی از تنوع راه‌حل ‌هایی است که دو طرف برای اطمینان‌سازی و حل مساله ارائه می‌کنند، بنابراین اگر این تنوع وجود نداشت لزومی به طول کشیدن مذاکرات نبود. مجموع این مذاکرات انجام شده ما را به این نتیجه می‌رساند که در فرصت انجام شده دو طرف بیشترین تلاش را برای امتیازگیری متقابل و امتیاز ندادن متقابل انجام خواهند داد؛ لذا حمایت از تیم هسته‌ای و فشار روی تیم متقابل راه‌حلی معقول برای همه کشور ماست.

مشاور رئیس جمهور در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه برخی عقیده دارند توافق حاصل شده باید به تایید مجلس برسد بر این اساس آیا دولت توافقنامه نهایی را برای اخذ نظر مجلس به آن ارجاع می‌دهد یا خیر گفت: مساله مذاکرات هسته‌ای چیزی است که در سطح کلان نظام مطرح می‌شود و هرچه مصلحت باشد انجام می شود.

آشنا در همین زمینه یادآور شد: در مورد مذاکرات هسته ای هرچه در سطح کلان نظام مصلحت دیده شود همان انجام می شود و روشن است که هدایت این مذاکرات با مقام معظم رهبری، مدیریت آن با رئیس‌جمهور و اجرای آن با وزارت خارجه است. بنابر این وقتی ما در این سطح داریم صحبت می‌کنیم و طراحی می‌کنیم تشخیص اینکه چه چیزی نیاز به مصوبه مجلس دارد و یا به مصوبه آن نیاز ندارد، نه در حد تعدادی از نمایندگان مجلس است، نه در حد رسانه ها و نه در حد دلواپسان است، بلکه در حد کسانی است که هدایت، طراحی مدیریت و اجرای آن را بر عهده دارند.

وی در پایان در پاسخ به این سوال که این موارد برگرفته از اصل 77 قانون اساسی که تاکید دارد تمام تحولات بین‌المللی باید در مجلس رای‌‎گیری و به تصویب برسد، گفت: در واقع ذیل این مباحث، موضوعات دیگری هم وجود دارد که آیا هر تعهد بین‌المللی اینگونه است یا کنوانسیون‌ها اینگونه هستند. آن بحث‌ها راجع به کنوانسیون‌ها است و گرنه هر توافقی که ایران ببندد مثلا یک توافق گازی باید به مجلس بیاید، چون یک تعهد خارجی است. بنابراین نباید سطح این مباحث را اینقدر پایین آورد.