ساختمان‌سازی با پول معلمان
روایتی از تخصیص اعتبار خرید یک ساختمان خاص توسط سازمان برنامه و بودجه که از محل بودجه کرونا تامین شده بود، اما در اقدامی جالب محل تامین آن از بودجه‌ی کرونا به یک ردیف موهومی تغییر یافت.
نسیم آنلاین؛ علیرضا مهری: محمدباقر نوبخت در نامه‌ای 120 میلیارد از منابع صندوق توسعه ملی که برای کرونا تعیین شده بود را به خرید ساختمان برای دانشکده فناوری های نوین دانشگاه شهید بهشتی تخصیص داد. این پرداخت بنابر درخواست وزیر بهداشت و با تایید شخص رئیس جمهور یک روز بعد از ثبت درخواست وزیر صورت گرفت.
وجود یک اسم آشنا در گروه مهندسی بافت و علوم سلولی کاربردی این دانشکده پای رسانه‌ها را به این موضوع باز کرد. پیش از افتادن در دام جنجال‌های رسانه‌ای باید به این سوال پاسخ داد که چرا تخصیص به یک پروژه‌ی دانشگاهی غیرعادی و فراقانونی اهمیت دارد؟
سال 91 در کنار چند صد طرح تملک دارایی سرمایه‌ای به پروژه‌ی احداث دانشکده فناوری‌های نوین اعتباری اختصاص یافت و این پروژه رسما شروع به کار کرد. پروژه‌ای با 7000 مترمربع زیربنا که تا سال 99 در لیست پروژه‌های عمرانی قرار داشت.
در جریان برنامه پنجم و قبل از آن یک میلیارد و صد و پنج میلیون و در سالهای 96 و 97 هفتصد میلیون و در سال 98 یک میلیارد به خود اختصاص داد. در سال 99 هم قرار بود 2 میلیارد تومان به خود اختصاص بدهد. البته هنوز مشخص نیست که چقدر از بودجه‌ی سال 98 و 99 این پروژه محقق شده است.
در تیرماه 99 به ناگاه پروژه‌ی احداث تبدیل به پروژه‌ای خاص شد.
نمکی درخواست کرد که بخشی از منابع کرونا به خرید ساختمان برای دانشکده‌ی فناوری‌های نوین اختصاص یابد. همان منابعی که نمکی برای به دست آوردنش زحمات زیادی کشیده بود. این درخواست نمکی یک روز بعد به تایید حسن روحانی رسید و منابع این پروژه با امضای طلایی باقر نوبخت تخصیص یافت.
ادعای افراد دخیل در این تخصیص این بود که به واسطه‌ی کرونا احداث این ساختمان فوریت دارد. اما بررسی‌های میدانی نشان می‌دهد این دانشکده در محوطه‌ی بیمارستان طالقانی قرار دارد و خطری متوجه این دانشکده نیست و این ادعا باید مورد بررسی مجدد قرار گیرد. با ورود سازمان بازرسی دولت علی رغم ادعای فوریت دار بود پروژه ی خاص از مواضع خود عقب نشینی کرد و سازمان برنامه اصل موضوع را تکذیب کرد. نوبخت در بند آخر نامه اش به واعظی اینطور همه چیز را تکذیب کرد:
«لازم به توضیح است که این اصلاح صرفا یک بحث تخصصی بودجه است که با تشخیص این سازمان و بدون هر گونه دخالت و درخواست یا تذکر از طرف نهادهای نظارتی صورت گرفته است.»
اما چون این پروژه خاص بود سازمان برنامه به عنوان حلقه‌ی آخر زنجیره‌ی این تخصیص غیرعادی به جای پس گرفتن منابع دست به کار شد و ردیف بودجه‌ی این پروژه را تغییر داد. ردیف 55000087 که طبق ادعای سازمان برنامه برای پروژه‌هایی که در سال 99 قرار بود به اتمام برسد در بودجه گنجانده شده بود به عنوان ردیف جایگزین انتخاب شد.
در کمتر از 5 روز پروژه‌ای که به خاطر شرایط کرونا در دستور کار قرار گرفته بود به عنوان پروژه‌ی عمرانی که در حال اتمام است معرفی شد. طبق کدام کار کارشناسی؟ این منبع قرار بود که به کدام یک از ردیف های دیگر تخصیص یابد که صرف خرید ملک شد؟ طبق سند قانون بودجه 99 پروژه‌ی احداث دانشکده در سال 1405 قرار بود به اتمام برسد. در مقایسه با ردیف‌های دیگر همین سند این پروژه در شرف تکمیل نبود. بیراه نیست که این پروژه را پروژه‌ی خاص معرفی کنیم و دنبال عامل این توجه بیش از حد را مطالعه کنیم.
با این بررسی باید ادعای رسانه‌ها درخصوص ارتباط این موضوع با عضو هیئت علمی شدن یک فرد خاص در این دانشکده مورد بررسی قرار بگیرد. این فرد خاص کسی نیست جز مریم روحانی.
دختر حسن روحانی که به تازگی به عنوان عضو هیئت علمی دانشکده‌ی فناوری‌های نوین دانشگاه شهیدبهشتی مشغول فعالیت شده است.
برای اطلاع از جزئیات ردیف جدید و بررسی آن سری به قانون بودجه 99 بزنیم. ردیف 55000087. ردیفی که به عنوان معرفی شده بود مربوط به موضوع دیگری است. در صفحهی 68 قانون بودجه‌ی منتشر شده توسط مرکز پژوهش‌های مجلس این ردیف به طرح ترمیم رتبه بندی معلمان اختصاص دارد.
تامین منابع از ردیف‌های موهومی، دور زدن سازوکار بودجه با استفاده از مصوبات ستاد کرونا، عدم اعتقاد به فرآیندهای کارشناسی پشتیبان بودجه عوامل بی‌اعتمادی به مکانیزم تخصیص بودجه در ایران است. بی‌اعتمادی که در دوران مدیریت محمدباقر نوبخت نماینده‌ی سابق مجلس بیش از همیشه بروز پیدا کرد. به نظر میرسد اصلاح مکانیزم تخصیص و سازمان برنامه و بودجه از مقدمات اصلاح وضعیت مدیریت کشور است.
