مجلس محکومان به جرایم امنیتی را از تأسیس حزب محروم کرد

به گزارش خبرنگار «نسیم»، نمایندگان در نشست علنی مجلس شورای اسلامی در جریان بررسی جزئیات طرح نحوه فعالیت احزاب و گروه‌های سیاسی، مواد ارجاع شده به کمیسیون را مجددا بررسی و با اصلاحات ماده 1 این طرح موافقت کردند.

در ماده 1 این طرح به تشریح و تعریف اصطلاحات به کار رفته شده در این قانون پرداخته شده است که نمایندگان با 137 رأی موافق، 8 رأی مخالف و 14 رأی ممتنع از مجموع 215 نماینده حاضر در مجلس با آن موافقت کردند.

در ماده 1 این قانون آمده است:

اصطلاحات به‌کار رفته در این قانون، دارای معانی مشروح زیر می‌باشند:

1- حزب: تشکیلاتی است متشکل از اشخاص حقیقی که با برنامه مشخص در جهت کسب و مشارکت در قدرت سیاسی و نقد و اصلاح آن، در چهارچوب قوانین و مقررات نظام جمهوری اسلامی ایران براساس مرامنامه و اساسنامه مصوب خود در سطح ملی یا استانی فعالیت می‌کند.

حزب می‌تواند تحت عناوین دیگری مانند گروه، جمعیت، انجمن، جامعه، مجمع و سازمان سیاسی فعالیت کند.

2- جبهه: ائتلافی سیاسی از احزاب دارای پروانه فعالیت در زمینه فعالیت مشخص است که با اطلاع کمیسیون احزاب موضوع ماده (10) این قانون شکل می‌گیرد.

3- عضو حزب: داوطلب واجد شرایطی که مراحل عضویت حزب را گذرانده و با پذیرش اساسنامه حزب دارای تعهدات و حقوق حزبی مطابق اساسنامه حزب می‌باشد.

4- عضو مؤثر حزب: اعضای ارکان حزب، اعضای مؤثر حزب می‌باشند.

5- ارکان حزب: هیأت مؤسس، مجمع عمومی، شورای مرکزی، دبیرکل و بازرسان و مسؤول شعب استانی طبق اساسنامه مربوط به‌عنوان اعضای مؤثر ارکان حزب محسوب می‌شوند.

6- هیأت مؤسس: اشخاص حقیقی می‌باشند که امور مربوط به تأسیس و وظایف مرتبط را پیگیری نموده و برای دریافت مجوز تأسیس و پروانه فعالیت اقدام می‌نمایند.

7- مجمع عمومی: بالاترین رکن حزب است که طبق مرامنامه و اساسنامه از اجتماع اعضای حزب تشکیل می‌شود.

8- شورای مرکزی: متشکل از افراد منتخب مجمع عمومی است که طبق مرامنامه و اساسنامه به نمایندگی از مجمع مسؤولیت هدایت و تحقق اهداف حزب را بر عهده دارند.

9- دبیرکل: عالی‌ترین مقام اجرائی حزب است که منتخب مجمع عمومی یا شورای مرکزی طبق اساسنامه می‌باشد.

10- بازرسان: اشخاص آشنا به امور بازرسی می‌باشند که برای نظارت بر عملکرد شورای مرکزی، دبیرکل و سایر ارکان حزب ازسوی مجمع عمومی انتخاب می‌شوند.

11- مرامنامه: سند مصوب مجمع عمومی است که بیان‌کننده اهداف، آرمان‌ها، مبانی فکری و عقیدتی و خط و مشی‌های نیل به اهداف حزب می‌باشد.

12- اساسنامه: سند مصوب مجمع عمومی است که بیان‌کننده ساختار تشکیلاتی و ارکان و حدود وظایف و اختیارات، نحوه تعیین و تغییر اعضاء، شرایط تغییر و اصلاح مرامنامه و اساسنامه، مبنای اعتبار اسناد اداری و مالی، تعیین منابع مالی، نحوه انحلال حزب و سایر موارد مصرح در این قانون می‌باشد.

13- کمیسیون احزاب: کمیسیون موضوع ماده (10) این قانون است.

14- مجوز اولیه: مجوز موقتی است که جهت تحصیل شرایط لازم برای صدور پروانه فعالیت نهائی حزب توسط کمیسیون احزاب صادر می‌شود.

15- پروانه فعالیت نهائی: مجوزی است که به موجب آن حزب اجازه دارد تا بر اساس مرامنامه و اساسنامه و در چهارچوب قوانین و مقررات نظام جمهوری اسلامی ایران فعالیت کند.

16- دبیرخانه کمیسیون: تشکیلات اجرائی کمیسیون احزاب می‌باشد که زیر نظر کمیسیون انجام وظیفه می‌کند.

تبصره 1- صدور مجوز فعالیت و نظارت بر تشکلهای صنفی که برای صدور مجوز و نظارت بر فعالیت‌های آنها مرجعی در قوانین و مقررات پیش‌بینی نشده است بر عهده وزارت کشور است. وزارت کشور موظف است تا مدت سه ماه پس از لازم‌الاجراء شدن این قانون صدور مجوز، نحوه فعالیت و نظارت بر این تشکلها را تهیه و به تصویب هیأت وزیران برساند.

تبصره 2- انجمن‌های اقلیت‌های دینی موضوع اصل سیزدهم (13) قانون اساسی، تشکیلاتی مرکب از اعضای داوطلب همان اقلیت دینی می‌باشند که هدف آنها حل مشکلات و بررسی مسائل دینی، فرهنگی، اجتماعی و رفاهی ویژه آن اقلیت است.

گفتنی است بندهای (ب) و (ت) ماده 5 این قانون نیز جهت بررسی بیشتر به کمیسیون ارجاع شده بود که نمایندگان با 136 رأی موافق، 3 رأی مخالف و 11 رأی ممتنع از مجموع 213 نماینده حاضر با آن موافقت کردند.

بنابر این گزارش در بند (ب) ماده 5 این قانون اشاره به محرومیت برخی اشخاص از حق تاسیس حزب یا عضویت در آن شده است که بندهای (ب) و (ت) آن اصلاح شد براین اساس در بند (ب) آن محکومان به جرایم ضد امنیت داخلی و خارجی کشور و در بند (پ) آن جاسوسان حسب تشخیص دستگاه های امنیتی و یا قضائی کشور نمی‌توانند حق تاسیس حزب را داشته باشند.