قرار به عقیم کردن باشد اول از همه باید حقوق نجومی، اختلاس و فسادهای میلیاردی را عقیم کرد

به گزارش « نسیم آنلاین »، علی عرب، نماینده اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان سخنران پیش از خطبه‌های این هفته نماز جمعه تهران بود که متن سخنان وی به این شرح است:

بسمه تعالی

ضمن تبریک فرا رسیدن یام الله 9 دی به عنوان یک جوان دانشجوی انقلابی می خواهم بگویم 9 دی که خط پایانی بر چندین ماه فتنه انگیزی در کشور بود ثابت کرد که انقلاب اسلامی همچنان رو به جلو در مسیر خود در حرکت است در حالی که فتنه 88 نشان داد فردی می تواند نخست وزیر امام باشد اما دل در گرو ضربه به نظامی ببندد که همان امام گفت "حفظ نظام از اوجب واجبات است". از طرفی دیگر 9 دی نشانه رویش های بسیار در بین جوانانی است که نه حوادث قبل و حین انقلاب را دیده اند و نه حتی جنگ و امام را از نزدیک لمس کرده اند ولی انقلابی تر از همه دوران ها در عرصه حاضر می شوند و با آرمان های خمینی کبیر عهد خود را تجدید می کنند.

اما در سویی دیگر شاهدیم که در ماه های اخیر عده ای سخن از پایان خط قرمز فتنه می زنند و جرائم فتنه گران را فراموش شده و پایان یافته می دانند، باید به این آقایان بگویم که در اصل فتنه هیچگاه برای شما خط قرمز نبوده است پس این هم چیز عجیبی نیست که شما و دوستانتان فردی که در فتنه نقشی عیان داشته است را به عنوان وزیر انتخاب کنید و به او رای اعتماد دهید.

البته باز هم همین جوانان انقلابی هستند که در صحنه ها حاضر می شوند و در مقابل شما فریاد انقلاب را سر می دهند پس این هم عجیب نیست که همان وزیر حاضر در فتنه این دانشجویان انقلابی را پس از سخنرانی جلوی رئیس جمهور از سر بغض و ناراحتی در کنار منافقین و گروهک فرقان قرار دهد اما اشکالی ندارد جوانان این مملکت برای ادامه راه امام و انقلاب خیلی هزینه های بیشتری داده اند ، کنایه های شما و دوسانتان در مقابل آنها چیزی نیست ، من میخواهم از این اینجا به شما و عیادی فتنه بگویم که قطار این انقلاب به برکت رهبری انقلاب و با پشتوانه همین مردم و جوانان انقلابی با تمام توان خود در حال حرکت به سمت آینده ای روشن می باشد و نه شما و نه حتی یاران خارج نشینتان نمی توانید جلوی آن را بگیرید.

یکی از عجایب این روزها این است که گویی جای منتقد و سوال کننده با کسی می بایست پاسخگو باشد عوض شده است. انگار مسئولینی که باید در پیشگاه مردم نسبت به کمی ها و کاستی ها و ضعف های عملکردی خود پاسخگو باشند خود به طلبکار تبدیل شده اند.

چگونه است که همه چیز یا تقصیر دولت قبل است یا تحریم ها و یا یک کارمند ساده و یا حتی بعضی وقت ها می گویند که اوضاع قبلا آن قدر بحرانی بوده است که الان دیگر کاری نمی شود انجام داد. با این روندی که عده ای از مسئولین در پیش گرفته اند خیلی دور از ذهن نیست که تا چند صباح دیگر بیایند و بگویند اصلا همه چیز تقصیر مردم است ما مسئولین که کاره ای نیستیم، آیا تقصیر جوانان است که بیکارند و از سن ازدواج عبور کرده اند و آیا مسئولین شرایط کار و ازدواج را برای آنها فراهم کرده اند یا تقصیر قانون است که حقوق های عده ای از مدیران نجومی شده یا اینکه 8000 میلیارد تومان را به چند نفر وام داده می شود براساس چه ملاکی به کنار تازه قصد هم نداشتند پس بدهند بعد از اینکه قوه قضاییه سراغ آنها رفته است تازه متوجه شده اند که وام ها بلاعوض نبوده اند و باید پول ها را پس بدهند یا اینکه رکود سه ساله صنایع کشور را گرفتار کرده است و هر روز باعث بیکاری عده ای کارگر می شوند اینها تقصیر کیست؟

این مسئولینی که اینها را می گویند اگر توانایی مدیریت و حل مشکلات مردم و به ویژه جوانان را ندارند حداقل بروند خانه بشینند و از حق اوقات فراغت خود استفاده و عرصه را به جوانان و مردم واگذار کنند تا اگر اینها مقصر اند حداقل کارها هم دست کسانی است که مقصر هستند.

یا در برخورد با مشکلات اجتماعی همچون حاشیه نشینی و اعتیاد و کارتون خوابی و جدیدا هم گورخوابی که به اینها اضافه شده است اولا به جای اینکه فقط پشت تریبون ها حاضر شویم و ابراز تاسف کنیم و بگوییم که وجود این معضلات چقدر بد است کمی هم در عمل به مردم و جامعه نشان دهیم که چقدر توانایی داریم بعد از آن هم که عده ای که سخن از عقیم کردن زنان معتاد و کارتون خواب را با افتخار مطرح می کنند مگر نه این است که بنی آدم اعضاء یک پیکرند چگونه افراد به خود اجازه می دهند اینچنین در مورد انسانی دیگر تصمیم بگیرند و اگر قرار است چیزی را عقیم کنیم اول از همه باید حقوق نجومی و اخلاسگری و فساد های میلیاردی عده ای را عقیم کرد چرا اگر توضیع واقعی ثروت و عدالت در عرصه های مختلف تحقق یابد قطعا دیگر ما شاهد چنین مسائلی نخواهیم بود و دیگر نیازی به تئوری های عقیم سازی کارتون خواب ها نیست.

جامعه ای که در آن امید وجود نداشته باشد قطعا محکوم به شکست است و در مسیر حفظ امید مردم و جامعه به سمت یک آینده روشن و پیشرفت در زمینه های مختلف حاکمان جامعه نقش به سزایی دارند و توجه همیشگی مقام معظم رهبری به این آینده روشن گویای همین مسئله است و این درحالی است که عده ای دیگر با اینکه دم از امید می زنند این روزها هر چه در سخنانشان جست وجو می کنی چیزی جز تزریق ضعف و ناامیدی به مردم نمی بینی البته این عده منافع خود را در تزریق این یاس و ناامیدی ها به جامعه می بینند چرا که می خواهند به مردم القا کنند که چاره ای جز عمل به نسخه هایی که آنها می پیچند وجود ندارد اما این چیزی جز یک خیال باطل برای این افراد نیست

اگر قرار بود براساس نسخه های آنها عمل شود آیا واقعا جمهوری اسلامی می توانست امنیت خود را در کیلومترها آن طرف تر تامین کند و یا در مسائل منطقه این چنین پر توان ظاهر شود ولی در مقابل این نوع نگاه ها باز هم همین جوانان انقلابی هستند که در کیلومترها دورتر با بی توجهی به نسخه های اینان امنیت را برای ایران اسلامی به ارمغان می آورند و آینده منطقه و دنیا را شکل می دهند یا مثلا در اقتصاد و سایر حوزه ها هم همین گونه است، آنچه که عده ای برسر آن با دنیا مذاکره کردند مگر غیر از حاصل خون دل خوردن و عرق جبین جوانان و دانشمندان این کشور بود که فارغ از نگاه مایوسانه عده ای با تمام توان تلاش کردند که اگر قرار بود با نگاه آنها جلو می رفتند اصلا ما نباید هسته ای می شدیم و این نگاه های متناقص و سخنانی که سرتاسر دوگانگی در آنها موج میزند قطعا از نگاه مردم پوشیده نیست و دور نیست زمانی که از مردم لقب تناقض سالاران را بگیرند و در یاد مردم به دورویی شناخته شوند.

اما آنچه که امروز بیش از همیشه نیاز به آن حس می شود وحدت و همدلی بین دلسوزان واقعی مردم و علی الخصوص دلسوزان محروم مان و مستضعفان است؛ وحدت و همگرایی و جبهه ای عمل کردن نیروهای مومن و انقلابی راهکار واقعی مشکلات امروز جامعه ماست چرا که در این 4 دهه گذشته از انقلاب ثابت شده که اگر پیشرفتی بوده است حاصل کار افرادی است که مردم را به معنای واقعی در جایگاه ولی نعمت مسئولین می دیده اند، اگر اقتدار آفریده شده ، اگر دست آوردهای علمی کسب شده ، اگر کمک به محرومان و نیازمندان در اولویت قرار گرفته ، اینها از سوی کسانی بوده است که خارج از نگاه های بالا به پایین و به دور از خود بزرگ بینی های مغرورانه بیش از آنکه خود را صاحب انقلاب و حقوقدان و ذخیره نظام بدانند یک انقلابی واقعی و خادم مردم دانسته اند و این اجتماع مومنان انقلابی جز با از خود گذشتگی و در اولویت قرار دادن مردم رغم نخواهد خورد و قطعا مردم وقتی ببینند که عده ای دلسوز آنها هستند با تمام توان در صحنه ها حاضر می شوند.

یَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِینَةِ لَیُخْرِجَنَّ الأعَزُّ مِنْهَا الأذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَلَکِنَّ الْمُنَافِقِینَ لا یَعْلَمُونَ

آنها مى‏گویند: «اگر به مدینه بازگردیم، عزیزان ذلیلان را بیرون مى‏کنند!» در حالى که عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است; ولى منافقان نمى‏دانند(۸)