جشنواره‌نوشت‌های «نسیم آنلاین»-۱:
مقداری بی‌نظمی، اندکی سینما و فراوان کسالت!
متاسفانه سینماگران و قبلتر از آنها سناریستهای وطنی هنوز که هنوز است تفاوت مدیومهای سینما و تلویزیون را با هم نمی دانند و همین می شود که آثاری مانند "گیتا" و "نقطه کور" پر می شوند از قابهایی که اگر هر کدام از آنها را از تلویزیون هم می دیدیم هیچ تفاوتی با نمایش آنها بر پرده عریض وجود نداشت.
گروه فرهنگی « نسیم آنلاین »- روز اول جشنواره آن هم در کاخ جشنواره روزی تقریبا کسالت بار بود. از یک طرف چینش برنامه با دو فیلم از بخشهای فرعی جشنواره که یکی مستندی بود به نام "اهالی خیابان یکطرفه" و دیگری یک فیلم هنروتجربه ای کاملا آماتور به نام "قضیه اول برداشت دوم" باعث شد بخش عمده انرژی اهالی رسانه صرف دو فیلمی شود که هیچ کدام در حد و اندازه های جشنواره نبودند.
از آن سو نقص فنی در نسخه دی.سی.پی اولین فیلم نگاه نو یعنی "گیتا"ی مسعود مددی و رفتار دوگانه دبیرخانه جشنواره در برابر این فیلم آغاز بی نظمی ها در کاخ بود.
"گیتا" بنا بود رأس ساعت 18.30 در کاخ به نمایش درآید اما در حالی که از حدود یک ربع زودتر از آغاز سانس تا ساعت 19 مخاطبان جلوی ورودیهای سالن نمایش ازدحام کرده بودند اعلام شد که این فیلم روی پرده نخواهد رفت.
با این حال نیم ساعت بعد از اعلام تعویق، اعلام شد که فیلم بناست روی پرده برود و به این ترتیب این فیلم که از حضور مریلا زارعی و حمیدرضا آذرنگ در نقشهای اصلی سود می برد حوالی 19.30 روی پرده رفت.
این تأخیر اکران سبب ساز آن شد که اکران دو فیلم بعدی جشنواره یعنی "نقطه کور" مهدی گلستانه و "نیمه شب اتفاق افتاد" تینا پاکروان نیز هر کدام با یک ساعت تاخیر روی پرده بروند و این چنین شد که از همان اولین روز، سانس فوق العاده 12 شب به برنامه کاخ جشنواره افزوده شد.
*دورهمی هنر و تجربه ای ها کسالت را رقم زدباز اگر کیفیت آثاری که روی پرده رفت قابل قبول بود این تأخیر شروع سانسها چنان که باید مخاطب را اذیت نمی کرد اما در شرایطی که منهای "نیمه شب.." تقریبا، بقیه آثار روز اول از ضعیف ترین آثار چند سال اخیر سینمای ایران بودند طبیعی بود که تأخیر سانسها به شدت توی چشم بیاید.
غیر از فیلم هنروتجربه ای "برداشت دوم..." که بیشتر یک دورهمی با کپی برداری از چندین و چند فیلم از "ماهی و گربه" گرفته تا "قاعده تصادف" و حتی "من از سپیده صبح بیزارم" بود "گیتا"ی مسعود مددی هم ابدا استانداردهای یک فیلم سینمایی را نداشت.
*کارگردانانی که فرق سینما و تلویزیون را نمی دانندالبته که عین این مشکل را "نقطه کور" هم داشت. متاسفانه سینماگران و قبلتر از آنها سناریستهای وطنی هنوز که هنوز است تفاوت مدیومهای سینما و تلویزیون را با هم نمی دانند و همین می شود که آثاری مانند "گیتا" و "نقطه کور" پر می شوند از قابهایی که اگر هر کدام از آنها را از تلویزیون هم می دیدیم هیچ تفاوتی با نمایش آنها بر پرده عریض وجود نداشت.
کارگردانان این دو آثار آن قدر در قید و بند ایده های داستانی خود مانده اند که یادشان رفته است وقتی برای دکوپاژ درست فیلمنامه و البته بازیگردانی اثر بگذارند.
در این بین "گیتا" بلحاظ ایده اوضاع بهتری دارد و می تواند لااقل برای مخاطب عام-البته در نمایش تلویزیونی و نه سینمایی- جذاب باشد اما امان از "نقطه کور" که یک کپی تمام و کمال از "سعادت آباد" مازیار میری است آن هم با اجرایی به شدت ضعیف و پایان بندی تصنعی.
*فیلمی که اندکی سینما را یادمان آوردتنها فیلم روز اول جشنواره که توانست تا حدودی سینما را به یاد مخاطبان آورد "نیمه شب اتفاق افتاد" بود؛ فیلمی ساخته کارگردانی به نام تینا پاکروان که در امتداد ساخته قبلیش "خانم" در فیلم جدیدش هم به سراغ آسیب شناسی دنیای زنان رفته بود.
پاکروان داستان عاشقانه خود را با شخصیت پردازی درست، میزانسنهای مناسب، گره های بجا و تعلیقهای بموقع پیش می برد و همین باعث می شود که مخاطب تقریبا تا انتهای فیلم داستان را دنبال کند با این حال به نظر می رسد "نیمه شب..." تدوین سریعی داشته است چون بخشهایی از اثر و بخصوص یک سوم پایانی آن پر شده از نماهایی که حذف آنها خللی به درام وارد نمی کند.
