حجت‌الاسلام خانجانی در گفتگو «نسیم آنلاین»:
امام حسین(ع) اگر قصد مذاکره داشت در مکه می‌ماند/ با تهمت به معصومین، اغراض سیاسی را دنبال نکنید
عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه گفت: قیام امام حسین (ع) مذاکره نبود؛ بلکه یک مقاومت جانانه از جبهه حق در مقابل جبهه باطل بود و به مکتب ابدی تبدیل شد که می‌توان از آن درس گرفت؛ در حالی که از مذاکره نمی‌توان هیچ درسی گرفت.
حجت الاسلام قاسم خانجانی در گفتگو با خبرنگار فرهنگی « نسیم آنلاین »، درباره صحبت های اخیر محمدسروش محلاتی درباره مذاکره امام حسین (ع) با عمر بن سعد گفت: همانگونه که مقام معظم رهبری حرف آخر و طلایی را در این زمینه زدند، این موضوع مذاکره نبوده؛ بلکه خیرخواهی برای عمربن سعد بوده است؛ در حالی که ممکن است عده ای حتی جلسه امام حسین (ع) با والی مدینه را هم مذاکره تلقی کنند و اگر بخواهیم این مسائل را خوش بینانه نگاه کنیم به خاطر نفهمیدن تاریخ است؛ البته اگر نخواهیم از مطرح کردن بحث مذاکره درباره واقعه کربلا به عنوان سیاسی کاری یاد کنیم، باید بگوییم که این مهم یک نوع تحمیل ادبیات استکباری امروز بر امام حسین (ع) است.
وی با بیان اینکه اگر امام حسین (ع) می خواست مسئله بیعت با یزید را با مذاکره حل کند، چرا از مدینه به مکه و بعد از مکه به سمت کربلا رفت، ادامه داد: قطعا اگر امام چنین قصدی داشت در مکه می ماند، ولی اینگونه نشد؛ حتی در منابعی آمده است که به امام پیشنهاد شد در مکه بماند چرا که این شهر برای امام امن بود، ولی امام در جواب به آنها می گوید که نمی خواهم خونم در مکه ریخته شود و به همین دلیل از مکه می روم؛ در حقیقت امام می دانست با طرز فکری که دارد به هیچ وجه حاضر به بیعت با یزید نخواهد بود و طبیعتا یزید و اطرافیانش امام را به شهادت می رسانند.
امام حسین (ع) اگر قصد مذاکره با یزید را داشت، در مکه میماندعضو هیات علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه اظهار داشت: در کدام بخش از سفر امام از مکه بحث مذاکره و حتی احتمال مذاکره وجود دارد و که اگر این احتمال وجود داشت امام باید در مکه می ماند و عنوان می کرد که در این شهر می مانیم و اگر یزید درخواست هایمان را قبول نکرد، آن وقت از مکه خارج شد، در حالی که امام چنین حرفی نزده است.
حجت الاسلام خانجانی با بیان اینکه امام حسین (ع) عبارت «و مثلی لایبایع مثل یزید» را مطرح کرده که این عبارت طرز فکر قاطع ایشان در خصوص بیعت با یزید را نشان می دهد، ادامه داد: از این عبارت می توان نه تنها یک تئوری برای راه و مرام امام بلکه نئوری ماندگار و ابدی برای کسانی که در جبهه حق علیه باطل هستند به دست آورد.
وی با اشاره به عبارت «و مثلی لایبایع مثل یزید» تصریح کرد: همچنین از این عبارت می توان 3 دوره امامت پیش از امام حسین (ع)، دوران ایشان و پس از امامت امام حسین (ع) را نیز مدنظر قرار داد که ائمه هیچگاه حاضر به بیعت با طاغوت نشدند؛ چرا که امام در این عبارت می گوید نه تنها من حسین ابن علی، بلکه هر کسی که مانند من باشد در هر زمانی با فردی مانند یزید بیعت نمی کند و زمانی که تاریخ را نیز مورد بررسی قرار می دهیم، می بینیم که امام علی (ع) و امام حسن (ع) و ائمه بعد از امام حسین (ع) نیز با حاکم زمان خود بیعت نکردند.
حجت الاسلام خانجانی درباره دیدار امام حسین (ع) و عمر بن سعد در کربلا گفت: مذاکره یعنی اینکه دو طرف بنشینند و درباره یک مسئله گفتگو کرده و امتیازاتی به یکدیگر بدهند، ولی اصلا چنین مسئله ای در کربلا مطرح نبود؛ چرا که امام به هیچ وجه بحث بیعت را قبول نداشت که بخواهد بر سر آن مذاکره کند، حتی اگر مذاکره بر سر جنگ هم بوده باید بگوییم که امام حسین (ع) تا زمانی که تیری از سوی عمر بن سعد پرتاب نشد جنگ را آغاز نکرد که بخواهد بر سر جنگ آن مذاکره کند؛ شاهد دیگر بر این عدم مذاکره سخن امام حسین (ع) است که فرمود «ان الدعی ابن الدعی قدر رکز بین اثنتین بین السلة و الذلة و هیهات منا الذله»؛ در حقیقت امام در این سخن می گوید: «این فرومایه (عبیدالله ابن زیاد) مرا بین دو راه مخیر کرده، یا کشته شدن یا ذلت» که امام با صراحت فرمودند ذلت از ما دور است، از کجای این عبارت مذاکره را در می آورید؟ متاسفانه این مسئله را عده ای بد متوجه شدند تا جایی که رهبری در این زمینه نهیب زدند.
عده‌ای می‌خواهند از عملکرد اهل بیت (ع) به ویژه امام حسین (ع) سوءاستفاده کنندوی با بیان اینکه اتفاقی که در کربلا رخ داد به خاطر خیرخواهی امام برای عمر بن سعد بود، تصریح کرد: امام حسین (ع) در دیدارهایی که با عمر بن سعد داشت می خواست وی را از جهنم و سقوط در آن نجات دهد، همان کاری که حضرت علی (ع) در جنگ جمل در خصوص زیبر انجام داد؛ البته زیبر دیر متوجه خیرخواهی امام علی (ع) شد. در کربلا نیز امام حسین (ع) به عمر نهیب می زد که چرا می خواهی خودت را وارد جهنم کرده و دستت را به خون فرزند پیامبر آغشته کنی، حال این سوال پیش می آید که این صحبت ها چه نوع مذاکره است که عده ای می گویند امام با عمر بن سعد مذاکره کرده است.
عضو هیات علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه گفت: متاسفانه امروزه عده ای برای رسیدن به مقاصد خودشان می خواهند مسائل کربلا را به مسائل امروز گره بزنند؛ در حالی که اگر امروز خطایی از سوی عده ای صورت گرفته از همان ابتدا مشخص بود که چنین نتیجه ای دارد؛ به عبارت دیگر از همان ابتدا معلوم بود که از برخی مسائل سیاسی و به خصوص برجام چه نتیجه ای به دست می آید و حتی رهبری نیز بارها اعلام کردند که آخر این راه چیست و از همان ابتدا به این مسئله بدبین بودند و عنوان کردند این یک کار یک تجربه است و بروید آن را انجام دهید ولی فایده ای نخواهد داشت؛ چرا که رهبری به خوبی دشمن را می شناسند و می دانند که دشمنان ما مانند معاویه و یزید هستند و امروزه که تیر عده ای در این قضیه به سنگ خورده، می خواهند از عملکرد اهل بیت (ع) به ویژه امام حسین (ع) سوءاستفاده کرده و بگویند که امام از همان ابتدا آماده مذاکره بوده و چون دشمن مذاکره را نپذیرفت امام به جنگ رفته است، در حالی که این مسئله اتهام زنی به امام حسین (ع) است.
کسانی که بحث مذاکره امام حسین (ع) را مطرح می‌کنند، منابع تاریخی و مستندات خود را ارائه دهندحجت الاسلام خانجانی افزود: در هیچ منبع و مقتل تاریخی حتی اشاره ای نیز به این مسئله نشده که امام حسین (ع) قصد مذاکره را داشته است و در واقعه کربلا و عمر بن سعد نیز امام تنها هدفش خیرخواهی و نصحیت عمر بوده است نه مذاکره. به عبارت دیگر قیام امام حسین (ع) مذاکره نبود بلکه یک مقاومت جانانه از جبهه حق در مقابل جبهه باطل بود و به مکتب ابدی تبدیل شد که می توان از آن درس گرفت؛ در حالی که از مذاکره نمی توان هیچ درسی گرفت.
وی بیان داشت: با توجه به شناختی که از کسانی که بحث مذاکره در کربلا را مطرح می کنند داریم، باید بگوییم که آنها می خواهند با اینگونه اتهامات به اهل بیت (ع) شکست های سیاسی خود را در برجام را توجیه کنند؛ در حالی که از لحاظ تاریخی هیچ مدرک و سندی درباره قصد مذاکره امام یا یزید و عمر بن سعد وجود ندارد.
عضو هیات علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه خاطر نشان کرد: آنهایی که بحث مذاکره امام حسین (ع) با یزید و عمر بن سعد را مطرح می کنند؛ منابع تاریخی و مستندات خود در این زمینه را ارائه کنند، ما آمادگی مناظره علمی با آنها را در این زمینه داریم.
