اسرائیل بیخ گوش خراسان

نسیم آنلاین: در هفته‌های اخیر خبر افتتاح سفارت رژیم صهیونیستی در پایتخت ترکمنستان پس از مدت‌ها مذاکرات محرمانه توسط الی کوهن، وزیر خارجه رژیم صهیونیستی منتشر شد. این در حالی است عشق آباد فاصله اندکی تا مرز ایران دارد و از مرز باجگیران تا این شهر کمتر از یک ساعت با خودرو فاصله است. در صورت افتتاح، این سفارتخانه نزدیک‌ترین مرکز دیپلماتیک رژیم صهیونیستی به خاک ایران خواهد بود.

سابقه نفوذ اسرائیل به محدوده خزر به دوران فروپاشی شوروی باز می‌گردد. با تمام شدن کار شوروی و پایان دوران دو قطبی در جهان، اسرائیل که خود را نیازمند شناسایی در سطح جهان و به خصوص در میان کشورهای مسلمان می‌دید اقدام به برقراری ارتباط با کشورهای تازه استقلال یافته منطقه قفقاز و آسیای مرکزی کرد. در این بین برخی جمهوری‌های تازه استقلال یافته از شوروی سابق، به خصوص کشورهای اروپای شرقی بدون تعلل اقدام به برقراری ارتباط با رژیم کردند و بسیاری از این جمهوری‌ها مانعی برای ارتباط با اسرائیل نداشتند. برخی از کشورها نیز ارتباط با رژیم را به صورت محدود و غیر علنی و محرمانه آغاز کردند که ترکمنستان نیز جزو این دسته بود. این کشور اخیرا تصمیم به علنی کردن رابطه سی ساله با اسرائیل و گسترش همکاری اقتصادی و امنیتی خود با رژیم گرفته است.

نفوذ رژیم در منطقه خزر

این تلاش رژیم برای نفوذ در منطقه خزر، در امتداد «طرح ابراهیم» و برقراری روابط دیپلماتیک با کشورهای جهان و به ویژه کشورهای جهان اسلام است که در سالیان اخیر با کمک محور «ترکی-ناتو» در منطقه قفقاز و آسیای مرکزی پیگیری می‌شود. سابق بر این نیز رژیم طی چند سال اخیر تعاملات اقتصادی، نظامی و امنیتی خود را با برخی کشورهای حوزه دریای خزر افزایش داده است. نمونه این گسترش نفوذ را در جنگ دوم قره باغ شاهد بودیم که در طی آن ارتش جمهوری آذربایجان با استفاده از تسلیحات ساخت رژیم صهیونیستی و به خصوص پهپادهای انتحاری ساخت رژیم توانست ضربات سنگینی را به ارتش ارمنستان وارد کند و معادلات جنگ را به نفع خود تغییر دهد. قزاقستان نیز از جمله کشورهایی است که ارتباطات اقتصادی مهمی با رژیم دارد و از اسرائیل به عنوان مشتریان اصلی نفت قزاقستان یاد می‌شود و این کشور پنجمین شریک تجاری صهیونیست‌ها در قاره آسیا به حساب می‌آید. قزاقستان پیش از این نیز در دهه 90 میلادی اقدام به سرمایه گذاری در توسعه یک پالایشگاه در بندر حیفا کرده بود. روابط قزاقستان و رژیم در چند سال اخیر و به خصوص پس از بحران غلات ناشی از جنگ اوکراین گسترش یافت و اسرائیل اقدام به خرید تضمینی غلات مورد نیاز از قزاقستان نمود.

اسرائیل همچنین تلاش‌هایی برای گسترش نفوذ خود در ازبکستان در سالیان اخیر داشته است. افزایش سطح مبادلات تجاری و فروش تسلیحات انفرادی به ارتش و پلیس ازبکستان و مهمتر از آن کمک به این کشور در مبحث مدیریت منابع آبی از نمونه اقداماتی است که رژیم طی سالیان اخیر برای گسترش نفوذ خود در این کشور بی آب و محصور در خشکی انجام داده است. در مقابل کشورهای قزاقستان و حتی ازبکستان و ترکمنستان علاقه فراوانی به همکاری دفاعی و امنیتی با رژیم به منظور خروج از سلطه روسیه و چین می‌باشند. به همین دلیل طی سالیان گذشته این کشورها به مقصد صادرات تسلیحات ساخت صنایع تسلیحاتی رژیم صهیونیستی به خصوص در حوزه پهپاد و تسلیحات انفرادی تبدیل شده اند. همچنین ترکمنستان که تا پیش از این در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و انرژی همکاری‌هایی را با رژیم آغاز کرده بود، قصد دارد تا پس از افتتاح سفارت دائمی اسرائیل در عشق آباد روابطی را در حوزه بهداشت و درمان و دفاع سایبری آغاز کند که احتمالا خبرنگران کننده‌ای برای مقامات امنیتی ایران خواهد بود.

دلیل دیگر تمایل این کشورها برای برقراری ارتباط با رژیم حضور تجار و بازرگانان یهودی به منظور ایجاد ارتباط بین کشورهای آسیای میانه و غرب به منظور گسترش تجارت با جهان غرب است که برای رهبران سیاسی این کشورها پیشنهادی جذاب به حساب می‌آید.

محاصره ایران؛ هدف صهیونیست‌ها

هدف اصلی رژیم صهیونیستی از گسترش نفوذ خود در منطقه قفقاز و آسیای مرکزی، مهار ایران و سیاست گسترش تعامل با همسایگان است که اخیرا و با پیوستن جمهوری اسلامی ایران به پیمان همکاری شانگهای نیز بسیار مطرح شده است. ایران که با باز شدن دروازه‌های آسیای مرکزی به روی خود پس از عضویت در پیمان شانگهای مواجه شده است. با ورود اسرائیل به منطقه آسیای مرکزی و گسترش حضور ناتو در جمهوری آذربایجان و گرجستان در قفقاز جنوبی دچار مشکلات فراوانی در معادلات منطقه‌ای خود خواهد شد.

سیاست مهار جمهوری اسلامی ایران در منطقه سابقه طولانی دارد و نخستین نشانه‌های آن را پس از فروپاشی شوروی و از جانب ایالات متحده می‌توان مشاهده کرد که مانع تلاش‌های دولت وقت ایران برای خرید تسلیحات و تجهیزات نظامی از جمهوری‌های تازه استقلال یافته از شوروی ‌شد. به نحوی که حاضر به خرید تسلیحاتی مانند میگ 29 از برخی از این کشورها شد تا صرفا این تجهیزات به ایران منتقل نشود.

از دیگر تلاش های غرب و محور ناتو بر علیه گسترش نفوذ منطقه‌ای ایران می‌توان به حوادث پس از جنگ اول قره باغ اشاره کرد. در این جنگ جمهوری اسلامی ایران کمک های فراوانی را به طرف آذری ارائه کرد و در برهه ای حتی بر علیه پیشروی ارمنستان در خاک جمهوری اذربایجان مواضع سختی اتخاذ کرد که منجر به عقب نشینی ارمنی ها شد منتها با پایان جنگ حیدر علی اف همکاری با طرف غربی و صهیونیست‌ها را به تعامل با ایران ترجیح داد و ایران به سوی محور ارمنی_روسی متمایل شد. جمهوری آذربایجان همزمان به منطقه امن ناتو و صهیونیست‌ها در شمالغرب کشور تبدیل شد و هم اکنون نیز یکی از پایگاه های مهم اسرائیل بر علیه ایران است. اما اکنون اسرائیل به دنبال ایجاد پایگاه دیگری بر ضد ایران و به منظور محدود کردن ان در آنسوی دریای خزر و در کمتر از چهل کیلومتری مرز با ایران است که می‌تواند تهدید جدی و جدیدی برای کشور باشد.

اسرائیل با گسترش سرمایه گذاری‌های خود در حوزه های اقتصاد، آب، بهداشت، نظامی و امنیتی کشورهای منطقه آسیای مرکزی و قفقاز به دنبال ایجاد جای پای محکمی است تا بتواند با گسترش نفوذ ایران در بین همسایگان خود مقابله کند. این سیاست رژیم را می‌توان عکس العملی در قبال محاصره اسرائیل از سوی ایران در کشورهای اطراف رژیم مانند لبنان و سوریه دانست.

میزان موفقیت رژیم و ناتو در این طرح محاصره به عکس العمل ایران و حتی روسیه در قبال آن بستگی دارد. تلاش مستمر ناتو به کمک نفوذ ترکیه در قفقاز جنوبی و به موازات تلاش رژیم صهیونیستی برای گسترش نفوذ در حیاط خلوت مشترک روسیه و ایران بر علیه منافع ملی دو کشور است و با توجه تحولات جنگ اوکراین احتمال همکاری مشترک ایران و روسیه بر علیه این محور قوت می‌گیرد.

در پایان باید توجه داشت که کشورهای آسیای میانه همگی جزو کشورهای محصور در خشکی به حساب می‌آیند و در مسائلی مانند انرژی، زیرساخت ها، تجارت و تامین امنیت دچار مشکلات فراوانی هستند و در مقابل نیز دارای اشتراکات فرهنگی و اجتماعی بسیاری با همسایه جنوبی خود هستند و ایران می‌تواند با بالا بردن سطح همکاری با این کشورها مانع تحقق سیاست‌های اسرائیل در منطقه باستانی خود شود.