تصمیمات متناقص مجلس درباره‌ی حقوق و دستمزد
مجلس هر سال مسائل حقوق و دستمزدی کارمندان دولت را به بحث می گذارد و به تصمیم می رسد اما این تصمیمات در سالهای مختلف با هم تناقض دارد
نسیم آنلاین: سخنگوی اقتصادی دولت در نشست خبری خود از موافقت هیات وزیران با افزایش 20 درصد میانگین حقوق کارکنان دولت در سال آینده خبر داد. خاندوزی اعلام کرد که میزان افزایش برای کارکنان دولت با درصد یکسان صورت نمی‌گیرد و میزان افزایش برای کسانی که کمتر حقوق می‌گیرند بیشتر خواهد بود.
سالهاست که یکی از بحث‌های پرچالش در بررسی بودجه مربوط به مدل افزایش حقوق کارکنان دولت است. ساده‌ترین مدل برای افزایش حقوق، تعیین درصد ثابت افزایش حقوق برای همه کارمندان است. به عنوان مثال افزایش 20 درصدی حقوق کارکنان دولت. مخالفان این ایده معتقدند افزایش درصدی به خاطر تفاوت عدد حقوقی کارمندان، نتایج متفاوتی در پی دارد. برای کسی که یک میلیون تومان حقوق میگیرد، این افزایش به میزان دویست هزار تومان است اما میزان افزایش برای کسی که دو میلیون حقوق میگیرد، چهارصد هزار تومان است.
مدل پیشرفته‌تر، افزایش حقوق همه‌ی کارمندان به میزان برابر است. یعنی به جای تعیین درصد افزایش، میزان افزایش تعیین شود. به عنوان مثال حقوق همه کارمندان دولت یک میلیون تومان افزایش یابد.
تعیین سقف برای حقوق کارکنان دولت یکی دیگر از مسائل مورد مناقشه است. مهم‌ترین علتِ پیشنهاد این سیاست، تلاش برای جلوگیری از پرداخت حقوق نجومی در دولت است.
یکی دیگر از مسائل مورد مناقشه‌ی حقوق کارکنان دولت مربوط به تعیین میزان مالیات دریافتی از کارکنان دولت است.
فارغ از درست و غلط یا عادلانه و ناعادلانه بودن تصمیم دولت و مجلس درخصوص این مسائل، بی‌نظمی در تصمیم‌گیری بیش از همه به چشم می‌آید.
هر سال در ایام بررسی بودجه، یکبار در مورد همه‌ی این مسائل در مجلس بحث صورت میگیرد و تصمیمی گرفته می‌شود که تنها یک سال اعتبار دارد. چون در سال بعد ممکن است همان نمایندگان با شنیدن همان استدلال‌ها تصمیمی صد و هشتاد درجه متفاوت با سال قبل بگیرند.
حتی ممکن است این تصمیم در کمتر از یکسال مورد بازنگری قرار بگیرد و مجلس تصمیمی صد و هشتاد درجه متفاوت از تصمیم خود را در کمتر از یک سال بگیرد. مشابه تصمیمی که امسال برای برداشتن سقف حقوقی اعضای هیات علمی و قضات در میانه سال گرفته شد. سقفی که خود مجلس حدود 6 ماه پیش از این تعیین کرده بود.
نمایندگان مجلس برای از بین بردنِ تناقض رفتاری‌شان باید یکبار این مسائل را حل کنند و برایش قانون بنویسند. طرح این مسائل در بودجه‌ی سالانه هر چند می‌تواند زحمت تصویب یک قانون را نداشته باشد، اما آسیب جدی تصمیمات متناقص و صرف انرژی برای طرح مجادلات تکراری را به همراه دارد.
