سلاخی تیم ملی پیش از جام جهانی

نسیم آنلاین: تیم ملی فوتبال ایران، تحت هدایت کارلوس کی روش در جام جهانی نمایش ضعیفی داشت. ایران در بازی اول مقابل انگلیس با شرایط روحی خاص، بازی را با 6 گل واگذار کرد. ولز را با 2 گل شکست داد اما در بازی آخر و در مقابل آمریکا، با نمایشی پایین تر از انتظار، بازی را واگذار کرد و از صعود به مرحله ی بعد بازماند.

گرچه حواشی خارج از زمین نقش پررنگی در این نتایج ناامید کننده داشت، اما این واقعیت دور از انتظار نبود. تیم ملی فوتبال قربانی تصمیمات اشتباهی شد که در چندماه منتهی به این مسابقات اتخاذ شد.

ضربه‌ی کاری کمیته فنی و فدراسیون

در فاصله‌ی 5 ماه تا جام جهانی، کمیته ی فنی فدراسیون، اعلام کرد که دراگان اسکوچیچ صلاحیت نشستن بر نیمکت تیم ملی را ندارد و باید برکنار شود. این تصمیم در حالی از سوی کمیته فنی اعلام شد که این کمیته به لحاظ قانونی، توانایی تغییر سرمربی را ندارد و این امر تنها در اختیار هیئت رئیسه است. جالب آنکه در آن زمان هیئت رئیسه ی فدراسیون فوتبال هم از حد نصاب افتاده بود و هرگونه تغییر سرمربی فاقد وجاهت قانونی بود.

این اولین ضربه بر پیکره ی تیم ملی و ایجاد تلاطم در بین اعضای تیم بود. اگرچه اسکوچیچ تا شهریور سرمربی تیم ملی ماند، اما همه منتظر خبر تغییر وی بودند و نیمکت تیم ملی بدون مربی مانده بود.

تبر آخر به دست تاج

تنها دو ماه تا برگزاری جام جهانی، تاج به عنوان رئیس جدید فدراسیون فوتبال انتخاب شد. تاج که قبل از آن اعلام کرده بود در صورت رسیدن به ریاست، کارلوس کی روش را به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب می کند، تصمیم خود را عملیاتی کرد. اسکوچیچ برکنار شد و کی روش در فاصله ی دو ماه مانده به جام جهانی، تیم ملی را تحویل گرفت.

فدراسیون فوتبال حاضر شد تا هم غرامت فسخ قرارداد اسکوچیچ و هم حقوق سرمربی جدید را پرداخت کند تا شاید با دست پر از این قمار خارج شود.

پرده ی سیاه نمایش

ویروس اسپانیایی (اینجا را بخوانید) که گریبان تیم ملی را گرفته بود، اثر خود را در جام جهانی نشان داد. گذاشتن یک جای خالی در ترکیب 26 نفره، دعوت از 3 بازیکن که مصدوم یا به تازگی از بند مصدومیت رها شده بودند و شرایط مسابقه را نداشتند و دعوت از 4 دروازه بان، نشان داد که کی روش هیچ شناختی روی بازیکنان ایرانی ندارد و تنها به کسانی اعتماد کرده که سابقه ی همکاری با آن هارا داشته است. موضوعی که بهترین جلوه ی آن، قرار گرفتن ایران در رتبه ی دومین تیم مسن جام جهانی بود.

این مسئله در زمین مسابقه هم مشهود بود. چینش های عجیب بازیکنان، اصرار بر بازی دادن بازیکنان مصدوم، واکنش ناامید کننده نسبت به مصدومیت بیرانوند و  نیمکت نشین کردن بازیکنانی چون ابوالفضل جلالی که در اوج آمادگی بودند، نشان داد که کی روش در شناخت از بازیکنان ایرانی حتی در سطحی پایین تر از رقبای ایران قرار دارد. تفکرات فنی کی روش نیز به علت زمان کوتاه آماده سازی بازیکنان نیز کاملا بی ثمر بود.

تبدیل فرصت به تهدید

تغییر در زمان نابه جا، منجر به هدر رفتن استعدادهای نوظهور ایران، بازی ضعیف، نتایج فاجعه بار و عدم صعود به مرحله‌ی بعد شد. گرچه منتقدان اسکوچیچ معتقد بودند که وی دانش و مدیریت لازم را برای آماده سازی تیم ملی در جام جهانی ندارد، اما تصمیم غیرکارشناسانه‌ای که اتخاذ شد، جز نتایج ضعیف و بار مالی مضاعف برای فوتبال ایران، آورده ی دیگری نداشت.