انتخابات 1402 مجلس در راه است و فعالین سیاسی دغدغۀ مشارکت فعال مردمی در این انتخابات را دارند. به دیدگاه برخی گره مشارکت سیاسی با فعالیت احزاب باز می‌شود؛ اما چیزی که مورد توافق است این است که در ایران حزب واقعی و جدی وجود ندارد. اما مشکل فعالیت حزبی در ایران چیست؟
وضعیت احزاب در ایران یکی از موضوعاتی است که کمتر به آن پرداخته شده است. یکی از شیوه‌های رسیدن به شناختی از وضعیت احزاب، هم صحبت شدن با فعالین این حوزه است.
واکنش رئوفیان، دبیرکل حزب اسلامی ایران زمین به اعتراض نمایندگان نسبت به بخشنامه‌ی معاون سیاسی وزارت کشور
واکنش دبیر حزب همت به اعتراض نمایندگان نسبت به بخشنامه‌ی معاون سیاسی وزارت کشور
ما به‌عنوان حزب کارت حمایت‌های مردمی نداریم/ حاکمیت تقریباً خالی از احزاب است/ هر فردی که به‌واسطه حزب وارد حاکمیت می‌شود پس از آن معمولاً از فضای حزب خود فاصله می‌گیرد.
غالب احزاب محبوبیت اجتماعی ندارند. باید به سمتی برویم که احزاب از پایین‌به‌بالا شکل بگیرند./ تعداد اعضای حزب‌مان را نمی‌توانم اعلام بکنم.
محمدرضا باهنر: ما در نظام مردم‌سالاری دینی ناگزیر از داشتن سه الی پنج تا حزب قدر، پاسخ‌گو و فراگیر هستیم/ حزب یکی از ابزارهای بسیار قدرتمندی است که می‌تواند آرای مردم را تجمیع و هدایت بکند و حکومت‌ها را متعادل بکند.
کواکبیان: اینکه مردم ما حزبی نشدند ما مقصریم. مردم به زمامدارانشان نگاه می‌کنند.برای شرکت در انتخابات پیش رو سه شرط انتخاباتی و سه شرط غیر‌انتخاباتی داریم.
در بازی‌های جمعی که ماهیت همکارانه دارند، بردوباخت به دلیل حضور بازیگران متعدد پیچیده و پیش‌بینی‌ناپذیر می‌شود. در این بازی‌ها شکل‌دهی به ائتلاف‌های جمعی و متحدشدن بازیکنان با همدیگر روند بازی را عقلانی‌تر می‌کند. تصمیم‌گیری‌های سیاسی در پارلمان نیز از جنس همین بازی‌هاست. اما آیا نمایندگان مجلس جمعی عمل می‌کنند؟
