این روزها بررسی برنامه هفتم توسعه، در دستور کار مجلس قرار دارد. این برنامه شامل مهم‌ترین سیاست‌های 5 سال آینده‌ی کشور در زمینه‌هایی مانند کشاورزی و مدیریت منابع آب است. مجلس شورای اسلامی وظیفه دارد تا با استفاده از ظرفیت‌های کارشناسی و علمی، اصلاحات نهایی را انجام دهد تا نه تنها سیاست‌های غلط و غیرکارشناسی، اصلاح و یا حذف گردند بلکه سیاست‌های مهم و اولویتدار نیز از قلم نیفتند.
انتظار اولیه ما از دولت این است که به روح و متن سیاست‌های کلی برنامه هفتم پایبند باشد و با تدوین سیاست‌هایی در لایحه برنامه هفتم، بتواند به نحو مناسبی زمینه‌ی تحقق اهداف سیاست‌های کلی را فراهم نماید. اما در کمال تعجب می‌بینیم که برای بند فوق‌الذکر هیچ تمهیدات و سیاست‌هایی در لایحه برنامه هفتم پیش‌بینی نشده است
عقبگرد در سیاست‌های مدیریت منابع آب/ آسیب‌شناسی برنامه هفتم توسعه در زمینه مدیریت رودخانه‌ها و آبخوان‌های مرزی
بررسی وضعیت حجم آب موجود در سدهای کشور تا ۳۰ اردیبهشت‌ماه نشان از رشد ۱۸ درصدی نسبت به سال آبی پارسال دارد.
طبق آمارها در سال 1397 از 1157 شهر کشور، بیش از 330 شهر کشور دچار تنش آبی شدند. در این یادداشت این موضوع مورد ریشه‌یابی قرار می‌گیرد
نماینده اهواز: با اینکه کار اجرایی با ما نیست اما با شهامت از محضر ملت بزرگ ایران و مردم استان خوزستان و حوزه انتخابیه عذرخواهی میکنیم.
دولت باید در چند موضوع «مهم اولویتدار روی زمین» که به‌طور جدی بر سرخوردگی و ناامیدی اثر دارد و اقتصاد کشور را روی زمین تهدید می‌کند متمرکز شود.
بعد از بسته شدن بند کمال خان و به ثمر نشستن دیپلماسی، وزارت امور خارجه اقداماتی انجام داد که شاهد ورود حدود ۱۰ میلیون متر مکعب آب به خاک کشورمان بودیم، این رقم در برابر حقابه تعیین شده در سال ۱۳۵۱ که ۸۲۰ میلیون مترمکعب در سال بود
