روش های درمان گرفتگی عضلات و درمان گردن درد
عضلات بدن به طور طبیعی با حرکات مکرر بدن سازگار می‌شوند. اگر روزانه پشت میز یا لپتاپ می‌نشینید، عضلات بدن در وضعیتی که قرار دارید درگیر می‌شود. وقتی تصمیم می‌گیرید بلند شوید و پیاده‌روی کنید، عضلات شما حرکت جدیدی را تجربه می‌کنند که ممکن است واکنش متفاوتی نسبت به وضعیت نشستن نشان دهند. قبل از شروع ایستادن و راه رفتن، زمانی را برای انجام تمرینات کششی اختصاص دهید تا هر گونه گرفتگی در عضلات شما آزاد شود.
عوامل ایجاد گرفتگی عضلات
گرفتگی‌های عضلانی نقاطی از عضله و بافت هستند که بیش از حد معمول تحریک‌پذیر هستند و اغلب به آن‌ها به عنوان نقاط محرک یاد می‌شود.
متخصصان درد نقاط محرک را به دو بخش دسته بندی می‌کنند:
نقاط محرک پنهان: نقاط محرک نهفته مانند کبودی‌های سطحی هستند. در صورت عدم لمس هیچ دردی ایجاد نمی‌کند، اما وارد کردن فشار روی نقطه می‌تواند باعث درد مبهم یا درد حساس شود.
نقاط محرک فعال: دقیقاً مانند درد مزمن، این نوع از نقاط محرک بدون توجه به فشار موجود، درد شدیدی ایجاد می‌کند.
نقاط تحریک کننده را می‌توان در هر نقطه از بدن که دارای عضلات یا بافت است، یافت. مناطق مشترک عبارت‌اند از:
- پایین کمر
- عضلات ساق پا
- گردن
- شانه
دلایل مختلفی وجود دارد که باعث ایجاد گرفتگی‌های عضلانی می‌شود. برای بیشتر بیماران، این دلایل عبارت‌اند از:
- وضعیت بد بدن به دلیل کم تحرکی
- صدمات ناشی از حرکات تکراری یا برداشتن وسایل سنگین
- صدمات مستقیم مانند ضربه بدون فشار، پارگی عضلات، کشیدگی یا شکستگی
- مشکلات روانی بدون دلیل خاص که باعث ایجاد فشارهای عظیم روانی یا عاطفی می‌شوند.
درد در گردن می‌تواند از ناخوشایند تا کاملاً ناتوان کننده باشد و طیف وسیعی از علائم را شامل شود. ساختار گردن برای سلامتی و عملکرد هر فرد بسیار مهم است. درد یا آسیب در این ناحیه همچنین می‌تواند منجر به علائم دیگری در سراسر بدن شود، از جمله گزگز، سرگیجه، ضعف و حالت تهوع. این ناحیه حساس مستعد انواع مختلفی از آسیب و درد است. آسیب می‌تواند در ستون فقرات، نخاع، ماهیچه‌ها، تاندون‌ها، غضروف‌ها و اعصاب رخ دهد.
اولین قدم در تشخیص گردن درد، مشاوره با پزشک است. یکی از بهترین راه‌ها برای اطمینان از تشخیص دقیق این است که در مورد تمام علائم و زمان تجربه شده صادق باشید. برخی از علائمی که ممکن است نامرتبط به نظر برسند، می‌توانند اطلاعات مهمی برای پزشکان باشند و به تشخیص صحیح منجر شوند. پزشکان ممکن است در طول مشاوره شما آزمایشاتی را انجام دهند تا به مشخص کردن منبع درد کمک کنند. این آزمایش‌ها ممکن است شامل چرخاندن سر، حرکت چشم‌ها و جستجوی حساسیت‌ها با لمس گردن باشد. آزمایش اولیه ممکن است شرایط خاصی را نشان دهد، اما پزشکان اغلب از کمک فناوری خاصی برای تشخیص بیماری استفاده می‌کنند:
MRI: تصویربرداری تشدید مغناطیسی به پزشکان اجازه می‌دهد تصویری از بافت‌های نرم گردن را ببینند که می‌تواند عصب و رگ خونی تحت فشار یا آسیب دیده را نشان دهد.
سی تی اسکن: این شکل از تصویربرداری به پزشکان اجازه می‌دهد تا ببینند که آیا مشکلی در یک مقطع خاص از گردن وجود دارد یا خیر.
اشعه ایکس: این نوع تصویربرداری از ساختارهای استخوانی است که ممکن است ناهنجاری‌های اسکلتی را نشان دهد که باعث درد و ناراحتی می‌شود.
EMG: الکترومیوگرافی سرعت ارسال سیگنال های عصبی را در سراسر بدن آزمایش می‌کند. این ممکن است آسیب عصبی را آشکار کند، زیرا یک عصب آسیب دیده سیگنال‌ها را کندتر از یک عصب سالم ارسال می‌کند.
هنگامی که تشخیص داده شد، پزشکان و متخصصان حرکات اصلاحی می‌توانند شروع به طراحی یک برنامه درمانی کنند که برای هر بیمار منحصر به فرد است.
یک تیم تحقیقاتی از استرالیا تصاویر تشدید مغناطیسی (MRI) از ستون فقرات کمری را در سه گروه از افراد 30 ساله به طور متوسط مقایسه کردند: غیر دونده، دونده (20-40 کیلومتر در هفته) و دونده های مسافت طولانی (50+ کیلومتر در هفته). نتایج نشان می‌دهد که هر دو گروه از دوندگان هیدراتاسیون دیسک بهتر و غلظت بیشتری از گلیکوزامینوگلیکان ها نسبت به افراد غیر دونده داشتند. هر دو شاخص مهمی از کیفیت بافت و استحکام ساختاری دیسک‌های بین مهره‌ای هستند. علاوه بر این، دوندگانی که حداقل 50 کیلومتر در هفته دویدند، دیسک‌های ضخیم و قوی‌تری نسبت به دو گروه دیگر به نمایش گذاشتند.
با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری ویژه، نویسندگان حتی دریافتند که تأثیر مثبت دویدن روی دیسک‌ها بر روی عضلات مرکزی بدن، بخش مرکزی آن که با فتق دیسک مرتبط است، بیشتر است. این مطالعه اولین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد دیسک‌های بین مهره‌ای انسان واقعاً می‌توانند با واکنش‌های آنابولیک و هیپرتروفیک سازگار شوند.
